Noem eens een paar van mijn beste dagen op in mijn leven tot nu toe. Ik dacht daar eens flink te keer te gaan. Het valt anders tegen om met dagen voor de dag te komen. Eerst filter ik in het wilde weg. Welke dagen komen spontaan naar boven. Dat zijn er niet geweldig veel. Dan ga ik mijn leven na op belangrijke gebeurtenissen. Dat levert nog niet veel op. Dan verschuif ik mijn filter naar mijn leven per 10 jaar. Dat heeft net zo min resultaat. Maar goed, al bij elkaar kom ik misschien wel tot het een en ander.
In het wilde weg kom ik tot weinig. Spontaan valt mij binnen een willekeurige dag op North Sea Jazz: concerten afstruinen, eten, nog meer concerten, CD’s hamsteren en nog meer eten en muziek luisteren. Een dag leven vanuit de onderbuik met een mind die zich een dag, een heel weekend koest houdt. Dat is het ingrediënt en voorwaarde voor een perfecte dag voor mij. Zo’n dag, helemaal zorgeloos in het moment aanwezig, had ik ook de paar dagen dat Zawadi bij mij op vakantie was. Zij zag het waarschijnlijk als vakantie, want nadien liep het contact heel gauw af. Ik zag er wat meer in dan dat zij alleen maar op vakantie kwam. De teleurstelling daarna was daarom groter dan nodig, had ik er ook zo in gestaan.
Belangrijke gebeurtenissen. Mijn toekomstige vrouw voor het eerst ontmoeten. Dat was een belangrijke dag.
Onze trouwdag, op mezelf gaan wonen, naar buiten de provincie verhuizen. Dat waren niet per se mijn beste dagen. Op de trouwdag werd ik geleefd. Dat schijnt normaal te zijn. Echt bewust gelukkig omdat ik midden in de ervaring zat, was ik op die dag voornamelijk in de koets van thuis naar de feestlocatie. Verhuizen, de bezigheid, is niet mijn ding. De laatste keer heb ik aangegeven hoe ik het wilde en heb ik me vervolgens afzijdig gehouden. Dat was veel beter voor mijn humeur en mijn gemoedsrust.
Veel van mijn meest gelukkige dagen hebben als overkoepelend thema, erkenning en gezien worden. Een leuke werkdag in de kas bij de bank. De dag dat ik aangenomen werd bij een werkgever, omdat iemand mij daar had aanbevolen en bleek dat het niet eens ging om of ik daar ging werken, maar om hoe en per wanneer. Dat deed mij toen heel veel.
Een willekeurige dag op een spirituele beurs staan, kon mij ook heel gelukkig maken. Vanwege de vele klanten, de sfeer in de ruimte waar het werd gehouden, of gewoon om er aanwezig te zijn, mooie mensen te ontmoeten en plezier te hebben. Ik kwam daar vaak helemaal happy en bruisend van energie van terug. Dat zegt best veel voor mijn doen.
Eigenlijk is het best schandalig, dat ik zoveel moeite heb om mijn meest gelukkige dag ooit te herinneren. Dat is best wel veelzeggend. Zorgeloos en in het moment, zonder storende interruptie van mijn hersenenen om het momentum kapot te redeneren. Dat zijn mijn gelukkigste dagen geweest. Niet dat er nou dromen zijn uitgekomen. Zover wil ik niet gaan. Ik geloof zelfs dat ik niet heel goed weet wat mijn droom is. Ik heb hem nog niet uitgekristalliseerd.
Er zit dus wel verschil in een dag dat ik me gelukkig voel en een dag die het meest bevredigend was. Ik kan me super gelukkig voelen op een dag waar helemaal niets belangrijks of groots gebeurt. Een dag die zeer bevredigend is, is toch meestal een dag waarop ik iets neerzet of presteer. De dag waarop ik bij de Kamer van Koophandel mijn coachingspraktijk inschreef. Was een zeer grootse en bevredigende dag. Dat had ik toch maar mooi voor elkaar. Los van het resultaat en hoe de praktijk zich uiteindelijk verder ontrolde. Dit had ik toch maar mooi gedaan. Of die keer dat ik de hele dag klanten had op een beurs, de komende en gaande klant. Dat was ook zo’n dag. Of zo’n dag waarop ik me heel nuttig voelde, wanneer collega’s of klanten mij belden en ik alleen maar hoefde te luisteren naar hun verhaal om een dank je wel mailtje terug te ontvangen, of dat de beller speciaal naar mijn werkplek kwam gereden om mij te bedanken. Daar was ik zeer van onder de indruk en zeer mee ingenomen.
Op mijn pad van trauma heling kreeg ik op een keer te horen dat ik geen opstellingen meer nodig had en een andere keer, tijdens een systeemopstellingen dag bij een andere coach, voelde ik het zelf dat de laatste opstelling de definitieve was voor dat stukje in mijn helingsproces.
Toch kies ik de dag van de ontmoeting met mijn toekomstige vrouw uit als dag. De belangrijkste dag, maar niet per se de dag dat ik op mijn best was.
Wakker geworden. De poes geaaid en gevoerd, koffie gezet en sigaretten gerookt. Waarschijnlijk wat meer dan gewoon, vanwege de nervositeit. Om tien uur hebben we afgesproken, dus nog tijd om wat af te wassen en de boel proper te maken in de huiskamer. Ik heb ’s avonds een familiefeestje. Een legitieme stok achter de deur voor mocht het gruwelijk tegenvallen. Maar onderwijl ik nog sta af te wassen gaat de bel al. Toch zeker een kwartier te vroeg. Nu ben ik niet op tijd klaar met de afwas. En ik had nog een kwartier over, wat me nu door de neus geboord wordt, want je kunt haar ook niet een kwartier voor de deur laten staan. Zo’n beetje in mezelf groemelend, ga ik richting voordeur, onderwijl er voor zorgend dat de poes in de woonkamer blijft. Ik trek de voordeur open en kijk los in de ogen van mijn vrouw en het voelt alsof de bliksem inslaat, de wereld stil staat, verandert en nooit meer hetzelfde wordt in en vanaf dat moment.
En dat was ook zo. We hebben tot een uur of vier samen. Daarna komen haar ouders, die haar hebben gebracht, ook naar mij toe om te blijven eten, voordat ze terugrijden. Maar dat deed het niet. Voordien gaan we op de fiets naar het graf van mijn opa. Daar doe ik de ontdekking van mijn leven. Al die jaren dat ik er maandelijks kwam, heeft een zwart-wit foto van hem op het graf gestaan, maar die middag niet. Ik kan er niet over uit. Ze geeft aan, als wij buiten de poort van de begraafplaats zijn, dat opa heel hard moet lachen. Wie neemt iemand nou mee naar een graf op een eerste kennismaking, zegt hij, geeft ze aan. Eigenlijk heeft hij wel gelijk. Ik kan hem niet zien, maar zij wel. We zetten onze weg voort en fietsen nog een stukje door de polder. Ze wordt er niet vrolijk van. Veel te plat en veel te niks te zien.
Ik serveer iets gemakkelijks van eten, maar het is niet helemaal naar mijn eigen standaard gelukt. Dat komt van de zenuwen, want ik wil het natuurlijk met alle geweld goed doen. Ik krijg nog een lift van hen, naar mijn ouders thuis, waar ik moet zijn voordat ik naar het feest ga.
Het was nou niet echt dat ik zeg, zoals ik mijn beste dag zou voorstellen.
Mijn meest ideale dag zou bestaan uit vroeg wakker worden. De hond eten geven en het ochtendrondje doen en dan het ochtendritueel, samen warme broodjes met cheddar eten. Ik ga ervan uit dat ik niet hoef te werken, dus ik luister wat muziek, zoek naar nieuwe muziek of lees wat in een boek, waarschijnlijk een boek wat mijn persoonlijke ontwikkeling en groei ondersteunt en vooruithelpt. Als het wel inclusief werk is, dan picture ik mezelf in een woonboerderij aan de rand van een dorp of stad, waar ik na ochtendritueel mij ga bezighouden met de dieren. Hen verzorgen en met ze communiceren. Daarna komt er iemand voor een coaching/begeleidingsessie op zijn/haar pad van persoonlijke ontwikkeling. Als dat is afgerond, maak ik iets lekkers klaar, om dan in de middag een stukje te gaan rijden met de vrouw en hond om te gaan wandelen en/of langs te gaan bij vrienden. Thuisgekomen kook ik opnieuw iets lekkers. Als dat is opgeruimd, nog even tijd om op mijn gemak te zitten en wat te lezen en te gaan slapen.
Reactie plaatsen
Reacties