11 november 2015 t/m 23 november 2015 (Golf van Witte Wind dag 1 t/m 13)
Negatief denken, waar ik de vorige golf van 13 dagen, mee af sloot, suddert nog een beetje na. Het lijkt op sommige momenten sterker dan mezelf te zijn. Ik maak me veel te druk om van alles wat, zoals ze zo mooi kunnen zeggen, 'buiten mijn invloedssfeer' ligt. Ik voer soms hele gesprekken in mezelf over hoe het allemaal zou moeten zijn, dat dit niet klopt en dat dat zo zou moeten zijn. 1+1=2 hoe moeilijk kan het zijn. Dat is niet moeilijk, wanneer je het gehele plaatje overziet. Maar dat hele plaatje blijft verborgen, omdat er geen transparantheid is. Had ik overzicht, dan zou ik het snappen, dan is 1+1 echt wel 2. Alleen ziet die 2 er heel anders uit dan de 2 die ik voor ogen heb, met maar zicht op een gedeelte van het plaatje. Ja. Politiek is ondoorgrondelijk. Communicatie lijkt makkelijk, maar is dat niet, wanneer er van alles achter ellebogen verborgen gaat. Ego speelt daarin een grote rol. Onvoorwaardelijke, belangeloze, dienstbaarheid staat dan niet op de agenda. Bij mijzelf wel dan...? Met mijn privémail lig ik behoorlijk achter. Er komt van alles binnen, maar ik neem er de tijd niet voor om er de volle aandacht aan te schenken. Nu ik de nieuwsbrieven aan het doorspitten ben en de achterstand in een middag wegwerk, kom ik van allerlei interessants tegen. Bijvoorbeeld over wat je tegen negatieve gedachten kunt doen. Dat had ik twee maanden terug nog niet gesnapt, maar nu komt het wel binnen. Ik maak een samenvatting van alles wat ik belangrijk vind. Hyperventilatie zit kort aan de oppervlakte. Het zal wel met de golf van witte wind (adem) te maken hebben. Of met de stand van mijn bioritme, dat ik tegenwoordig in de gaten hou. Als ik wat minder in balans ben of juist heel goed in balans ben, dan valt dat inderdaad af te lezen.
Mijn waarheid mag er ook zijn. Mijn waarheid is niet het evangelie, maar ik hoef het niet achter te houden. Op de juiste manier gebracht, krijgt het zijn plaats in het geheel. Het mag er zijn. Net als het verhaal, de waarheid van iemand anders. Je mag er iets van vinden, maar laat het in zijn waarde. Dat gebeurt niet altijd. En dan vind ik het wel gezegend. Ik heb er eens op zitten broeden, in de bus. Die tijd in de bus gebruik ik dikwijls om te broeden. Kritiek raakt mij. Kritiek die buiten mijn eigen zelfkritiek valt, ten minste. En die is niet mals, ge moogt gerust zijn. Ik ga niet voor minder dan een 9 1/2. Alles van wat ik doe of zeg of anderszins, wat die standaard niet haalt, heb ik zelf al gezien. Kritiek op wat door mijn strenge beleid heen komt, komt bij mij dan hard binnen. Dat wat ik perfect acht, wordt aangevallen. Is dat reëel? Is dat gezond? Word ik daar niet stapelzot van somtijds? Vaneigen da. Aan de andere kant snap ik ook , dat het mijn weg is, die ik op mijn eigen wijze neem. Iemand anders zou mijn weg veel kans anders bewandelen. En ik die van hun ook. Evengoed is niet iedereen op de hoogte, dat je er ook zo kunt tegen aan kijken. En maak ik me dus net zo goed nog druk over onterechte kritiek. Maar tegenwoordig beperkt dit zich dat tot perioden dat ik niet fijn in mijn vel zit. En dat komt steeds minder voor. Bovendien ben ik mij er nu bewust van en herken ik de symptomen. Ik kan al beter relativeren, uitzoomen en het grote plaatje overzien, in plaats van meegevoerd worden in de waan van de dag.
'Circus Aldez' bestaat nog. Het was lang geleden dat ik in een lekkere onnozele bui was en er ook uiting aan gaf. Een collega van een jaar of 15 terug, die van deze buien geregeld getuige was en er ook rustig aan meedeed, zei dan "Zie daar, Circus Aldez is weer bezig, hoor". Hard werken en onnozelheid uithalen, dat combineert goed. Ik kan het dus nog. Werkt ook fijn als tegenhanger van wat ik hierboven schreef. Het helpt ook om mezelf te zuiveren van de 'ik moet' gedachten. In de loop van het weekend zet ik mezelf aan om te zuiveren van de zware energie die ik de dagen daarvoor heb aangemaakt. Het helpt. Het zuiveren hou ik een paar dagen aan.
Charles Chaplin en ook Marilyn Monroe dienen zich weer aan. Bijzondere mensen, waar ik veel steun aan heb (gehad) en veel van heb geleerd. Noem het begeleiders op mijn pad. Charles Chaplin diende zich aan tijdens de Munay ki inwijdingen 4 jaar terug. Hij begeleidde mij de tunnel in tijdens de meditatie die hoort bij de Hampe-rite, de eerste Munay ki inwijding. Ik snapte toen niet waarom. 3 jaar later begreep ik het wel. Charles Chaplin draagt in de Tzolkin toon 4, net als ik. Zijn autobiografie heb ik gelezen en nu ben ik begonnen in de biografie die een breder beeld geeft van deze perfectionistisch aangelegde man met een sympathieke humor. Marilyn Monroe intrigeerde mij al langer als mens, zonder goed te weten waarom. Ik voelde er verbinding mee. Zij blijkt vanuit de Tzolkin gezien, zegelfamilie te zijn. Ik raakte geïnteresseerd in de vrouw achter de publieke figuur en heb veel gehad aan de biografie die ik van haar heb gelezen. Ik ben weer begonnen, met meer doorzettingsvermogen nu, om het Corpus Hermeticum en andere hermetische geschriften te lezen. Een tijdje terug kocht ik een boek, 'de Hermetische Schakel', wat bol staat van de achtergrondinformatie over Hermes Trismegistus en de hermetische geschriften. Ik hou daar wel van: zo boven zo beneden, zo binnen, zo buiten. God, kosmos en de mens. Machtig interessant. En zo kabbelt ook deze golf weer naar het einde. Spetterend deze keer. De laatste dag van de golf, ben ik de hele dag onderweg geweest. Eerst naar Veldhoven en daarna de dames van ArboNed bezocht en daar nog wat genetwerkt, wat kaartjes achtergelaten en goede gesprekken gevoerd.
11 november 2015 (Magnetische Wind)
Het negatief denken suddert een klein beetje na. Ik ben gauw moe, maak mij veel te druk om eigenlijk van alles waar ik geen invloed op heb, Ik voer hele gesprekken, fictief natuurlijk, over dat alles. Maar dat haalt niets uit. Ik weet het wel, maar kan het niet laten. De drang om mijn ‘gelijk’ te halen is groter dan al het andere.
12 november 2015 (Lunaire Nacht)
(…) Uiteindelijk gaat het om mijn waarheid. Die mag ook geuit worden, maar is ook niet het evangelie.
13 november 2015 (Elektrische Zaad)
Vandaag komt de groei uit de plotselinge maar lang verwachte ‘circus Aldez’ beweging. De onnozele, goedgehumeurde, sympathieke, lieve, schattige Aldez. Voelt goed ook al doet de hyperventilatie nog wel stiekem mee. Ik sta nog niet helemaal stevig. Mijn bioritme is ook niet op zijn meest ideaal. Ik vind het in ieder geval om te ervaren dat ‘circus Aldez’ nog bestaat.
14 november 2015 (Zelfbestaande Slang)
(…) Volgens mij zoek ik het te moeilijk. In mijn systeem is het overvol met ‘ik moet’ dingen. Dat wringt nu.
17 november 2015 (Resonante Ster)
(…) Het ging over levensverhalen. Ik zal dat van mij gaan schrijven. Project B, zeg maar. Het Hermes boek is interessant leesvoer. Valkuilen, irritaties en uidagingen.
19 november 2015 (Solaire Hond)
(…) Dan leer je toch een andere kant van beleving kennen, van het werk. Dan leer ik dat ik niet alleen was met een bepaald gedachtegoed… En leert de ander dat ik ook een andere zijde heb. Hoe benader je iemand, daar gaat het om. Laat je de ander ja of nee in zijn waarde? Ik probeer altijd het eerste.
23 november 2015 (Kosmische Tovenaar)
(…) Een dag van bekrachtiging. Mijn plannen voor 2016 ontvouwd aan mensen, die stuk voor stuk warm, positief en opbouwend reageerden. Je krijgt terug wat je geeft, komt hier helemaal uit.
Reactie plaatsen
Reacties