Dagboek deel 27: 2015, 16 oktober 2015 t/m 10 november 2015

16 oktober 2015 t/m 29 oktober 2015 (Golf van Gele Krijger dag 1 t/m 13)

De creatiegolf gaat voor mij over het durven luisteren naar de innerlijke stem in mij. Om dat vertrouwen in die innerlijke stem te vergroten, blijven vragen te stellen tot je zeker bent dat het voor mijn gevoel zeker klopt. Steeds meer gaan vertrouwen op mijn intuïtie, die verwoord wordt door mijn innerlijke stem.

Gelijk de eerste dag van de golf word ik verrast, door een collega, die zomaar uit het niets zegt dat hij mee gaat wandelen. Bovendien doet hij de suggestie om eens naar Bokhoven te rijden, om daar te wandelen. In feite komt het er op neer dat ik een rondleiding krijg door zijn leven aan de hand van de route die we daar wandelen. Door het stellen van de juiste vragen, nodig ik hem uit om wat meer te vertellen. Ik ben bijzonder dankbaar voor dit moment. Het is echt een grote verrassing. Onverwacht bovendien, omdat hij niet zo'n prater is. Van dankbaarheid en blijdschap vergat ik bijna om asem te halen en hup, eventjes uit balans.

Om werkelijk het thema van deze 13 dagen, luisteren naar mijn innerlijke leiding, te omarmen: de loop van de dag volgen. Waar ik mij naar toe beweeg, waar ik terecht kom, waar ik ben: daar ligt iets voor mijn om op te rapen. Ik merk dat dat nog niet meevalt. Ik wil veel te graag sturen. Zogauw ik me dat bewust word, laat ik het los. En dan zijn Amaya en ik smiddags zomaar op weg om van alles te halen voor de beestjes. We halen de spullen in winkels waar we nog nooit geweest zijn, maar wel juist dat vinden wat we nodig hebben.

De studie life-coach werkt voor mij in feite als een spiegel waarin ik mijn eigen leven bekijk. In die spiegel kijkend, word ik me bewust van hoe ik in het leven sta. Word ik me bewust van hoe het ook anders kan. Het geeft antwoord op vragen, waar ik eerst niet goed raad mee wist. Ik word helemaal vrolijk van het kijken hoe de vogeltjes in de tuin zich te goed doen aan het voer wat we hebben opgehangen of neergelegd.

Ik merk dat ik weer langzaam richting balans beweeg. Ik ben weer een stapje dichterbij heling van oude (gedrags)patronen. Dat blijken patronen te zijn, die ik regelmatig zie terugkeren in de familie. Ik doe mijn best ze hier achter me te laten.
Een positieve instelling, geloven in overvloed, de juiste balans en rust vinden zijn mij niet door opvoeding meegegeven.
Bewustwording, acceptatie en loslaten om de beste visie van mezelf te kunnen zijn.

De naam voor mijn coachingpraktijk, dient zich aan in een spontane brainstormsessie met Amaya. Lahun wordt de naam. Later bedenk ik mij, dat het ook niet anders dan dat had kunnen zijn. De titel van dit blog is: de weg naar manifestatie in 1 jaar. Lahun staat in het Maya in de Tzolkin voor manifesteren. De weg naar manifestatie in 1 jaar staat in feite voor de weg naar een eigen coachingspraktijk. Dan wordt het zomaar ineens: de weg naar Lahun in 1 jaar. Het valt allemaal prachtig op zijn plaats. Om het te vieren, maak ik als avondmaal broodjes hotdog voor Aaron en mijzelf.

Op de een of andere manier lukt het me steeds beter om rustiger te blijven in situaties waar mijn triggers aangeraakt worden. Ik voel het nog wel borrelen van binnen, de vulkaan rommelt, bij wijze van spreken, maar daar blijft het bij. Steeds vlotter is alles weer normaal.
Aan het eind van de vorige creatiegolf overleed een ander familielid. Met mijn jongere broer samen ga ik er naar toe. Nog nooit zo druk geweten op een begrafenis. Mijn vader doet ook een woordje. Ik voel aan alles dat het hem raakt. Dat zie ik niet heel vaak, en daarom raakt het ook mij. Net als het samen met Alexander rijden, het herinneringen ophalen, het dank mailtje de andere ochtend.
Met Morris en Jan op een kamer herleeft voor mij de tijd als kassier. Hard werken en onnozel doen. Ik voel me helemaal op mijn gemak. Ik voel me wat gammel maar dat drukt de pret niet. De andere dag hebben we een gezinsuitje naar zee. Ondanks gammel en verkouden opnieuw fijn in balans.

De laatste vier dagen van deze golf zijn precies mijn regeneratiedagen, beetje te vergelijken met bijtankdagen. Dat merk ik goed, want het blijft rustig, op alle fronten.

16 oktober 2015 (Magnetische Krijger)

Wat een dag met verrassingen. Jan ging mee wandelen. Hij heeft mij Bokhoven laten zien. Dat was echt leuk. Op de een of andere manier krijg ik het voor elkaar om sommige mensen zo in hun waarde te laten, dat ze een andere kant laten zien. (…) Waarschijnlijk was ik zo ondersteboven van de pauze, dat ik 2x hyperventileerde uit puur enthousiasme.

20 oktober 2015 (Overtoon Zon)

Vandaag weer eens een stap gezet naar bewustwording en van bewustwording via verwerking en acceptatie naar loslaten en veranderen. Samen met Wuf gegeten aan broodjes Hotdog, gelezen en eventjes muziek geluisterd. Modigliani film bekeken.

21 oktober 2015 (Ritmische Draak)

Het lukt me steeds beter om rustiger te worden in situaties waar aan mijn trigger wordt gemorreld. Vandaag was weer zo’n uitdaging, die ik goed doorstaan heb, maar waar ik wel naderhand mijn balans van kwijtgeraakte. Ben heel blij met de spontane lovende woorden over mijn lieve kleine, knusse, huiselijke belevenissen op FB. Echt zo mijn ding.

30 oktober 2015 t/m 10 november 2015 (Golf van Rode Maan dag 1 t/m 13)

Deze creatiegolf staat voor mij in teken van met je gevoel bezig zijn. Het gevoel, wat je bezighoudt, te laten stromen, er over vertellen, het in ieder geval uiten. Het in ieder geval uiten, opdat er geen restjes onverwerkt blijven hangen. Deze onverwerkte restjes kunnen dan je flow gaan blokkeren. Als de onverwerkte restjes zich maar lang genoeg opeenhopen, ontstaat er een dam. Die dam zorgt voor een overstroming of kortsluiting. De eerste dag van deze golf heb ik veel gepraat, over alles en over niets. Ik begin ook met hoesten en was heel beweeglijk. Allemaal in het teken van zuiveren en zuiver houden. In het teken van de stroming gaan de houden. Het was nodig, want oud zeer begon weer op te spelen. Als ik dat maar uit mijn systeem praat of beweeg of hoest, dan blijft het niet hangen in de vorm van kribbigheid. Het oud zeer heeft niet meer zoveel vat op mij als vroeger. Ik kan het gemakkelijker loslaten en mijn humeur er niet meer de hele dag door laten beïnvloeden.

De eerste dagen schiet ik geregeld in de onbalans. Dat komt omdat ik gevoelens veel directer aan het verwerken ben. Dat ben ik niet gewend. Dat is nieuw voor mij.

Om deze blog te schrijven, gebruik ik deze keer, voor het eerst eigenlijk, mijn agenda, waarin ik dagelijks kort schrijf wat er gebeurd is, wat ik heb meegemaakt of gevoeld. Dat wil zeggen dat er de afgelopen twee weken, niet veel bijzonders is gebeurd. Anders had ik het wel onthouden.

Na de zondag in balans, begint de maandag uiterlijk rustig. in mijn hoofd worden er overuren gedraaid. Hoor mijzelf nu toch eens bezig, denk ik af en toe. Waar komt het toch allemaal vandaan? Gebeurtenissen en ervaringen, die nooit optimaal verwerkt zijn. Wat geweest is, is geweest. Maar geregeld zou ik heel graag, met wat ik nu weet, toen op een andere manier gereageerd hebben dan ik heb gedaan. Dat zou ik beter niet doen. Wat geweest is, is geweest. Dat is niet terug te draaien of overnieuw te doen. Beter is het om vanaf nu het anders te doen. Ik had dit of ik zou eigenlijk dat, telt niet. Wat wel telt is hoe ik het vanaf nu ga doen. Soms kan ik het echter niet helpen, en zit ik in een klaagmodus. Mijn lijf reageert meteen.

Mijn gedachtekronkels houden mij in de ban deze dagen. Het onderwerp is door mezelf terug te herleiden. Ik weet ook dat ik er wat mee zal moeten doen. Ik zal er ook wat mee gaan doen. Ik weet alleen nog niet wat.

Op de laatste dag van de 13 daagse presteer ik het weer om mijn energie weer naar beneden te halen en zit ik me druk te maken over onderwerpen die nu op dit ogenblik niet spelen of allang gepasseerd zijn, maar waarvan ik de uitkomst niet wil snappen, omdat die uitkomst in mijn ogen niet terecht is. De wereld werkt niet rechtlijnig. Soms heb je gelijk, maar kun je de wedstrijd gewoon niet winnen omdat er andere krachten in het spel zijn, waar je geen invloed op hebt.

2 november 2015 (Overtoon Hemelwandelaar)

Een rustige dag, maar druk in mijn hoofd. Het is een klaagjesdag in mijn hoofd. ‘Het is ook nooit goed’, en aanverwante beweringen. Ik krijg er koppijn van. Mijn holtes lijken verstopt te zitten. Meende nog wel zo juist zo goed bezig te zijn. (…)

5 november 2015 (Galactische Krijger)

Deze week gaat het bijhouden van het dagboek niet zo vlot. Ik word in beslag genomen door mijn eigen hersenspinsels, die mij uit balans brengen. Ik ben mij bewust ook wat het effect daarvan is op mijn gevoelens van welbevinden. Mijn gevoel is (nog altijd) ingesteld op het mij bekeken voelen. Ik voel het alsof alles wat ik doe op een weegschaal wordt gelegd door willekeurig wie. Niets ontkomt aan het grote oog.

6 november 2015 (Solaire Aarde)

Om het onderwerp van gisteren verder uit te diepen: dat herleid ik terug naar vroeger in mijn beschermde jeugd. Toen kreeg ik het idee dat alles wat ik deed werd bekeken en gecontroleerd. Dat bleek geen inbeelding te zijn. Dat was nog echt zo ook. Dat gevoel heb ik nu nog steeds. Begrijpelijk? Ja. Nodig? Waarschijnlijk niet. Verschillende van deze logische denk-modussen komen nu allemaal tezamen.

10 november 2015 (Kosmische Draak)

Vandaag laat ik me weer eens helemaal verleiden tot ouderwets negatief denken. Het gebeurt niet of is al lang gepasseerd, maar telkens presteer ik het om het naar voren te laten komen in mijn gedachten. Vandaag heb ik geen weerstand. Niet heel gek, dus weer onbalans en vroeg slapen zonder energie.