Dagboek deel 21: 2015, 24 februarI 2015 t/m 21 maart 2015

24 februari 2015 t/m 1 maart 2015 (Golf van Witte Wind dag 1 t/m 6)

Het schrijven van een blog over deze 6 dagen, gaat mij niet af. Wat ik heb meegemaakt, is nog niet verwerkt, denk ik. Witte wind daagt me uit om mijn leven te leven, m'n eigen leven uit te dragen, mijn verhaal te vertellen. En dat is me een uitdaging. Want dat betekent opstaan en verantwoordelijkheid opeisen voor al wat ik doe. Het ligt niet aan iemand anders, maar aan mijzelf, wanneer het niet gaat zoals ik had gewenst. Dat is nog een redelijk onbekend terrein. Witte wind vraagt mij om op te staan en mijn leven te leven, mijn waarheid te vertellen, los van wat een ander vind. Niet mee draaien met wat ik verwacht dat de ander van mij verwacht en daar mijn verhaal aan aanpassen. Nee, mijn verhaal mijn waarheid. Tenslotte, Oscar Wilde zei het al: " A truth ceases to be true, when more than one person believes in it". En zo zie ik het ook. Ik hoef niemand te overtuigen, mijn waarheid is niet de jouwe, die van jou is niet de mijne. We kijken allemaal vanuit een verschillend perspectief.

Deze week was ik aan het experimenteren geslagen met namen en hun betekenis en hun plaats, op basis van de numerieke waarden van de letters waaruit de naam is opgebouwd, in de Tzolkin. De naam van onze hond, Aaron, betekent de verlichte en heeft net als mijn eigen naam de betekenis in de Tzolkin van manifesterend zelfvertrouwen (kin 49). De verlichte, betekent voor mij zoiets als leraar, wijze ziel. Aaron, zou mij dus kunnen leren. Als ik het maar wil zien. Zondag ben ik met die intentie met hem gaan wandelen. Hij heeft mij wel degelijk iets bijgebracht: ga gewoon je eigen gang en maar doe dat dan met (een air van) zelfvertrouwen. Dan kom je een heel eind.

2 maart 2015 t/m 8 maart 2015 (Golf van Witte Wind dag 7 t/m 13)

Deze week is de verbouwing afgerond en heb ik mijn boekenkast verder op orde gemaakt. Nu staat het weer overzichtelijk. Van de vensterbank heb ik een provisorisch altaar gemaakt waar het gros van de kristal schedels op staat. Het voelt goed nu, en de hond voelt dat ook, want hij komt nu weer terug boven slapen. En ik slaap beter. Dat doet een mens goed. Maandags was er op tv een programma over mensen met dwangneurosen. De laatste jaren kijk ik amper tv, maar hier kwamen we zomaar in terecht en ik ben geboeid blijven kijken. Het wordt weer tijd voor de kaarten die ik speciaal voor dit ontwikkelingspad heb gekocht. Volgende week weer, vanaf 9 maart. Op dit moment mis ik even wat focus. Hoewel er verschillende dingen zijn die ik nog zou moeten doen. Ik ga er een lijstje van maken. Dat geeft overzicht. Past mooi bij het thema van de 13daagse van Adelaar, die volgt op deze golf van de witte wind. Ik heb een lijstje nodig om mijn acties nu in overeenstemming te brengen met wat ik wil bereiken. Zo houd ik overzicht en focus. Donderdags is de kamer van Amaya klaar en ook de praktijkruimte helemaal zoals we hem willen. Niet alleen wij merkten de andere energie van de praktijkruimte op. Mooi om daar dan zo direct terugkoppeling op te krijgen. Met wandelen maak ik mijn hoofd leeg. Ik merk dat ik meer behoefte krijg en heb aan in de natuur te zijn. Tijdens het wandelen probeer ik drukke wegen zoveel mogelijk te vermijden. Dat lukt al aardig. Ik merk wel, dat ik veel zware energie bij mij draag en dat het langer duurt om die kwijt te geraken dan een tijdje geleden. Dat heb ik aan mijzelf te wijten. Soms laat ik het gewoon te nauw aan mijn hart komen. Principes hebben is niet altijd bevorderlijk voor mijn gezondheid.

9 maart 2015 t/m 15 maart 2015 (Golf van Blauwe Adelaar dag 1 t/m 7)

Hoe staat het met mijn visie, en wat doe ik om deze werkelijk te laten worden. Dan is het belangrijk om mijn acties in het heden al af te stemmen op het uiteindelijke doel. Om overzicht te maken en te houden vind ik het fijn om lijstjes te maken van wat ik nog moet doen. Vaak zit dat wel in mijn kop, maar beter nog vind ik het om het op te schrijven. Dan wordt het echt. Als iets dan gedaan is, kan ik het doorstrepen, of van de lijst afhalen. Dat creëert ruimte en dat geeft rust. Een voor een gaat vaak beter dan alles tegelijkertijd.

Deze week voor het eerst weer een kaart genomen: doorzettingsvermogen en volhardendheid. Dat kan ik wel gebruiken. Dat komt van pas bij het verwerkelijken van de beste visie van mijzelf. Dat gaat niet vanzelf komen. Mijn hang naar perfectionisme, werkt mij tegen, wanneer ik een mindere periode ken. Perfectionisme uit zelfbehoud. Perfectionisme om te compenseren. Perfectionisme alleen op gebieden waar ik het belangrijk vind. Perfectionisme, wat gemakkelijk kan doorschieten in dwangmatig gedrag. Het idee hebben, dat de situatie onder controle is. Roken, was daar een goed voorbeeld van. Comfort vinden in rituele handelingen. Perfectionisme in het iedereen naar de zin willen maken. Een allemansvriend zijn tot op zo'n hoogte dat ik zoveel van mezelf weggeef, dat ik mijzelf kwijtraak. In die zin, dat ikzelf niet meer goed wist wie AldezAldez nu eigenlijk is. Daar ben ik nu weer wel een heel eind achter.

16 maart 2015 t/m 21 maart 2015 (Golf van Blauwe Adelaar dag 8 t/m 13)

De tweede helft van de golf van blauwe adelaar, op weg naar moeiteloos creëren. Het moeiteloos creëren van de beste visie van mezelf, van mijn leven. De opleiding die ik ga volgen is meer een onderbouwing, een fundament en een aanvulling, uitbreiding op wat ik nu eigenlijk al doe in onze praktijk. Ik doe het eigenlijk al. Het is er al. En laat dat nou juist de kaart zijn voor de week: doe alsof dat wat je wil manifesteren er al is.
Op een andere beurs eens een consult genoten. De stand die vingerreflexologie aanbood, trok mij aan. Ik ben wel bekend met voetreflex, maar nog niet met vingerreflexologie. Nu ik het beleefd heb, voel ik wel dat het voor mij in ieder geval, veel directer werkt. Hoe meer ik mijzelf weer aan het terugvinden ben, des te beter ik mij in mijn vel voel komen zitten. Dat is heel fijn. Aan de andere kant bots ik steeds meer met de buitenwereld. Dat komt omdat ik mij niet langer klakkeloos mee laat drijven op de idee van wat 'normaal' is, maar mijn eigen weg, mijn eigen hart volg. Nu zie ik in hoe de wereld echt werkt. En ik zeg er wat van. Dat valt niet altijd goed. Ik dacht vroeger dat ik best wel een goede zou zijn voor de politiek, maar nu op dit moment, neig ik eerder naar het blootstellen van wat niet klopt.

Ik doorzie de politieke spelletjes die gespeeld worden, kies ervoor om er wat van te zeggen en merk dan dat mij dat niet in dank af genomen wordt. Zo werkt de oude wereld. Ik zie al hoe de nieuwe wereld gaat werken, en acteer daar ook naar. Wat ik dan nog mag leren is om te accepteren dat niet iedereen dat zo ziet. Ik kies er bewust voor om spiritueel te leven, maar laat mij vervolgens frustreren dat niet iedereen ziet wat ik zie. Dat zorgt ervoor dat er van werkelijk spiritueel leven niet zoveel komt als ik wil. Ik neem mij alle dagen voor, de ene dag wat bewuster dan de andere dag, om mij niet meer te laten meeslepen en toch kan ik het nog niet laten.

Ik moet daarbij de laatste tijd vaak denken aan de uitspraak die ik ooit als klein manneke deed. Dat ging over snoep, hou me ten goede, want het zal gerust al 35 jaar of zoiets geleden zijn, en dat snoep slecht was voor de tanden en dat je daarom goed je tanden moest poetsen. Ik reageerde hogelijk verbaasd: Als het zo slecht voor je is, waarom maken ze dan snoep? Iets van gelijke strekking denk ik nu ook steeds. Ik vergeet alleen dat niet iedereen op dezelfde manier denkt, en dat niet iedereen op hetzelfde niveau zich bezighoudt met de 'ways of the world'. Ik vergeet dat ik mijn potentie steeds meer de ruimte geef en aan het licht breng en dat ligt niet, hoewel ik acteer alsof wel zo is, op hetzelfde niveau als de gemiddelde ander. Ik ben mij aan het onderscheiden "Kijk, hier ben ik. dit ben ik". Ik vergeet dat niet iedereen dit in de gaten heeft. Ik merk dat als dat wel zo is, dat niet iedereen daar even makkelijk mee omgaat. En ik kan niet meer zo makkelijk overweg met opmerkingen als "dat kan jij niet" gebaseerd op of mijn salarisschaal (alsof die leidend is voor iemand zijn intelligentie vermogens) of het gegeven dat ik geen rijbewijs heb, en daardoor langer onderweg ben om ergens te komen (terwijl er andere manieren zijn om de mobiliteitskwestie te omzeilen). Met bovenstaande in gedachten, ben ik de vingerreflexbehandeling in gegaan en binnen geen tijd was het maagzuur gevoel dat ik geregeld heb tussen keel- en hartchakra verdwenen.

Een andere kant van mijn ontwikkeling, is dat steeds meer tot uiting komt, dat ook ik in feite een nieuwetijdskind ben, die stiekem ook wel, hoewel jaren verstopt of niet benoemd geweest vanwege onbekend met het gegeven, hooggevoelig. Veel hersens en hooggevoelig.....
De laatste tijd begin ik ook weer steeds meer energieën waar te nemen en zowaar, nu ik in alle rust kan slapen, te dromen. Bewust te dromen. Ik zie dat als een goed teken.