Het duurde weer lang eer ik dit item kon schrijven. Of misschien was het gewoon nog geen tijd op het moment dat ik eraan wilde beginnen. Dat is het nu wel.
Een Droomdag. Opnieuw merk ik op, dat ik het moeilijk heb met stukken te schrijven die een positief geladen onderwerp hebben. Mijn Droomdag zou er niet wezenlijk anders uit hoeven te zien. Maar als ik dan toch mag kiezen, dan zou ik wakker willen worden in mijn eigen kamer in een nieuw huis, wat helemaal ingedeeld en uitgerust is, naar de zin van Amaya en mij. Docia komt wij zoals altijd wakker maken en samen liggen we nog even om op ons gemak te dag te kunnen beginnen. Het is iedere keer weer een genot om de keuken binnen te stappen, die nu helemaal ingericht is naar mijn zin. Die nodigt uit om een uitstekend ontbijt te maken. Maar eerst koffie. Het weer is al lekker. Vroeg in de ochtend is het al licht en de vogels van allerlei pluimage zijn al neergestreken in de tuin en houden zich op rond de voerplaatsen of rotzooien wat aan in het gras. Ik voel me veel lichter dan gewoonlijk. Er is een last, een gewicht, van me afgevallen. Ik kan nu zonder schuldgevoel of schaamte doen waar ik goed in ben. Met mijn verse koffie ga ik buiten zitten, tussen de vogels. Omdat ik me nu zoveel lichter voel, kan ik gewoon voluit communiceren met de dieren om mij heen. Ik heb een gesprek met de houtduif, de vink en de pimpelmees, die inmiddels zo gewend zijn aan mijn aanwezigheid, dat ze gewoon op tafel komen rondscharrelen. Docia loopt ondertussen wat rond in de tuin. Zij is inmiddels vriendjes geworden met de vogels. Na het uitgebreid, gezond en goed vullend ontbijt gaan Docia en ik een wandeling maken in de groene omgeving rond het huis. Daarvan teruggekomen, neem ik nog een koffie en ga ik naar mijn kamer om in de ochtend verder te werken aan het boek wat ik al zo lang wilde gaan schrijven. Sinds de last van mij afgevallen is, zit er mij niets meer in de weg om gewoon te schrijven wat in mijn hart ligt en doe ik het gewoon, zonder meer. Ik ben een uitgesproken ochtendmens en neem in de ochtend tot uiterlijk een uur of één de tijd om te schrijven. Daarna ga ik weer naar de ruime goed ingerichte en ingedeelde keuken om een goede gezonde lunch te maken.
Na de lunch ga ik even een uurtje liggen, misschien zelfs slapen. Er zit niets in de weg, het is mijn vrije dag, dus het kan gewoon. Als ik geen vrije dag heb, dan ontvang ik 2x in de week, gasten/cursisten in onze praktijkruimte. Dit is een klein huisje aan het eind van onze tuin, dat volledig is ingericht en uitgerust om gasten te ontvangen voor de workshops die ik geef. In deze workshops doe ik niets meer dan doorgeven, uitdragen wat ik zelf heb meegemaakt in het leven. Ik heb in het leven geleerd om de weg te bewandelen van hoofd naar hart. Ik heb heel lang uitsluitend vanuit mijn hoofd geleefd en heb geleerd om voornamelijk uit mijn hart te gaan leven. De deelnemers, maximaal 6 per dag, aan de workshops, bij gebrek aan een beter woord, zijn via de website AldezAldez.nl bij mij terecht gekomen. Ze zijn begeesterd geraakt door wat ik heb meegemaakt. De bijeenkomsten beginnen rond een uur of 11 en eindigen rond een uur of vier. Ik vertel mijn verhaal en wil op deze manier mensen inspireren om ook de weg van hoofd naar hart te maken. Ze mogen dat vooral op hun eigen manier doen, zo heb ik het zelf ook gedaan. Ik heb mijn eigen weg gevolgd, en daar waar ik voelde dat ik echt begeleiding nodig had, heb ik die ook opgezocht. Als mensen voelen dat ze inderdaad een stukje door mij op weg geholpen dienen te worden, dan zal ik hen daarbij begeleiden. Halverwege de bijeenkomst maak ik voor de gasten een lekkere lunch klaar.
Maar deze dag is een vrije dag. Na dat ik wakker word uit mijn slaapje, en ik heb gezorgd dat mijn energie peil en mijn frequentievibratie op peil zijn, neem ik de tijd samen met Amaya en Docia om een flinke wandeling te maken in de natuur, of in een stadspark. Na dat we daarvan zijn teruggekeerd naar huis, ga ik het avondeten maken. Als dat gedaan is en opgeruimd, dan zit ik nog een uurtje na voordat ik me terugtrek naar mijn kamer, waar ik nog ruim de gelegenheid neem om weer tot mezelf te komen. Ik kan kiezen uit contempleren met mezelf op wat mij bezighoudt, in conversatie gaan met mijn begeleiders, die ik, nu de remmen er af zijn, bewust kan ervaren, of ik lees een stukje met wat muziek op de achtergrond. Dan val ik vredig in een diepe slaap.
Reactie plaatsen
Reacties