Week 1: Werk

Het herontdekken van mijn authentieke zelf begint op een eenvoudig niveau met het terugblikken op de banen die ik tot nu toe heb gehad.   

Ik vind het wel een leuk idee om eens na te gaan, wat nu de speciale momenten waren in mijn arbeidzaam leven tot nu toe.

Er zijn wel een paar opmerkelijke momenten en gebeurtenissen te noemen.

Het meest bijzondere sollicitatiegesprek had ik bij een makelaar. De eerste en enige vraag was: Ken je nog een goede mop?  Ik werd nog aangenomen ook. Ik koos toen voor een andere meer uitdagende en interessante baan. Deze kwam op dat moment in mijn ontwikkeling eigenlijk te vroeg. Ik was emotioneel nog niet volwassen genoeg, waarschijnlijk. Ik kende ook mezelf nog niet goed genoeg.

Een bijzonder moment maakte ik mee nog voor mijn eerste baan begon. Ik was aangenomen voor ik goed en wel klaar was met mijn opleiding. Dat vond ik heel speciaal. Dat ik werd aangenomen op basis van een subsidieregeling, bezag ik als niet zo heel verkeerd. Tot het eind van de subsidieperiode naderde en ik eigenlijk weg moest, omdat de subsidie niet genoeg opleverde. Het besef dat ik aangenomen was eerder op grond van de subsidiegelden, die konden ontvangen worden, dan op mijn kwaliteiten, was een heel speciaal moment, in niet zo’n positieve zin. Later werd nog uitgesproken door een instantie dat ik eigenlijk gezien mijn werkzaamheden helemaal niet onder die subsidie geschaard had mogen worden. Dat was een ander speciaal moment.

Die eerste baan was niet mijn beste baan. De beste baan in werkplezier was bij een bank. Daarna heb ik nooit meer zo gelachen op het werk en in zo’n hecht team gewerkt.  Ik haalde er ook, juist daarom waarschijnlijk, de meeste voldoening uit. De beste baan, als in bestbetaalde en meest stabiele baan, was de baan bij een overheidsinstantie als medewerker personeels - en salarisadministratie. Vooral de laatste periode als Verzuimdeskmedewerker. Dat was qua functie de baan die het dichtst bij mij als persoon ligt. Die functie had ik nu nog kunnen bekleden, ware het niet dat ik, vanwege zodanig verslechterde werksfeer dat mijn werkplezier wegviel, er ben weggegaan. De beste beslissing die ik genomen heb, op werkgebied. Misschien niet op financieel vlak, wel op persoonlijk vlak.

Een speciaal moment daar, was een hele reeks van momenten, die mij lieten voelen dat ik serieus gewaardeerd werd om mijn kwaliteiten. Met name de opmerkingen van collega’s die lieten weten dat ze liever naar mij toe kwamen dan naar hogergeplaatste collega’s, omdat ik het beter wist en sneller reageerde. Of dat het zo fijn was dat ze hun verhaal tegen mij konden doen.

Toen ik daar weg ging, ben ik parttime gaan werken, van 32 naar 24 uur. Zo houd ik de verhouding tussen werk en privé veel beter in evenwicht.

Al besef ik dat het werken voor de overheid, met een vaste heel goed betaalde baan, heel veilig was. Mijn emotioneel welbevinden was zodanig gedaald, dat mijn algehele gezondheid er onder had geleden. Dat deed het al op het laatst, maar dan was het nog serieuzer geworden.

Over een droombaan heb ik niet zo heel erg nagedacht. Met mensen bezig zijn. En dan kom ik al gauw meer in de richting van mijn roeping. Dat is met mensen werken. Mensen helpen en begeleiden op wat voor coachende manier dan ook. Zij het met behulp van Gene Keys, Human Design of Tzolkin, of anderszins coachend en helend. Mensen bewuster maken van wie ze zijn, van de wereld en hoe deze werkt. Dan zou werk geen werk meer zijn, dan zou iedere dag bol staan van werkplezier.

Als puntje bij paaltje komt zijn de interne waarden belangrijker voor mij, voor wat betreft werk, dan de externe waarden.  Ik word liever minder betaald en werk in een minder vaste baan met veel plezier, dan dat ik goed betaald word en veel minder voldoening heb.

Nog een speciaal moment was, dat ik in een van mijn banen een anders heel norse collega zo ver had gekregen dat hij voor anderen bijna aangenaam werd om mee te werken. Dat kreeg ik voor elkaar door gewoon mezelf te zijn. Ik heb dat later nog wel een aantal keren voor elkaar gekregen. Het blijkt een talent te zijn.