Week 0 : Vooraf

Wat staat me in de weg om een Year of Writing (YoW) te beginnen en te volbrengen. Zijn er gedachten die me tegenhouden? Kan ik genoeg tijd vrijmaken? Ben ik wel interessant genoeg?

Laat ik hier eerst eens mee beginnen en dan stap voor stap andere punten aanbrengen en uitdiepen.

Wat staat me in de weg om het YoW te beginnen en te volbrengen? Een groot obstakel om het YoW te beginnen, is uitstelgedrag, of procrastinatie. Het uitstellen kan beginnen met: oh, nog gauw even dit doen, en nog gauw even dat. Daarna begin ik. Een andere vorm van procrastinatie is verloren raken in een activiteit die eigenlijk niks te maken heeft met het schrijven, maar bijvoorbeeld met de muziek die ik wil luisteren op de achtergrond. De muziek moet dan perfect aansluiten bij het thema waar ik over ga schrijven of bij hoe ik me op dat moment voel. Lukt dat niet snel genoeg naar mijn zin, dan ga ik op zoek en voor ik het weet ben ik zo diep in de jungle van last.fm doorgedrongen en ben ik zoveel leuks en interessants tegengekomen, dat het muziek uitzoeken belangrijker is geworden, dan het schrijven zelf.

Of dat bijvoorbeeld in het schrijfprogramma wat ik nu gebruik, Ulysses, dat het woord procrastinatie rood onderstreept staat, terwijl het echt wel een bestaand woord is in het Nederlands. Dan kan me dat zo bezighouden, lees irriteren, dat ik dat eerst uitgezocht moet hebben, voor ik verder kan.

Het kan altijd erger: Ik begon ooit aan een boek. Maar de eerste drie zinnen waren niet naar mijn zin, dus ben ik er maar mee gestopt. Echt ongelogen waar.

Ik had toen iets meer hinder van perfectiedrang dan nu het geval is. Tegenwoordig durf ik toch al te strepen en te krassen in een notitieboek. Vroeger was een verkeerd woord of een niet goed lopende zin reden genoeg om dat bewuste notitieboek niet meer te gebruiken. 

Dat is een mooi bruggetje naar het volgende punt. Zijn er gedachten die me tegenhouden om te beginnen en door te zetten tot afronden?

Ja, zeker wel. Gedachten die voortkomen uit perfectionisme drang, kunnen mij potentieel tegenhouden. Ze kunnen ook mijn potentieel tegenhouden. Een typfout ook, als ik er maar genoeg gewicht aan hang. Het houdt ook mijn potentieel tegen. Ik stop gewoon en begin er niet meer aan, als het niet van de eerste keer goed (lees naar mijn zin) is. Zo heb ik al heel veel projecten laten vallen en niet meer opgeraapt. Ik duik hier even niet verder in, want god weet komt het verderop in de 50 plus delen nog wel eens terug als hoofdthema.

Zijn er nog meer gedachten die me tegenhouden? Vorig jaar had ik hier wel het een en ander meer kunnen opschrijven. Deze zijn op dit moment niet meer actueel.

Deze hebben met zelfwaardering van doen.

Heb ik geen tijd genoeg? Jawel, ik heb wel tijd genoeg. Ik maak er gewoon tijd voor. Zonder al te veel in de structuur te gaan hangen, ben ik gebaat bij vaste momenten. Ik heb alleen de neiging om daar zo intens in te gaan hangen, dat het mijn hele welbevinden kan schaden. Door ervaringen ben ik wijs geworden. Wees maar gerust.

Ben ik niet interessant genoeg? Ik geloof dat iedereen in potentie interessant genoeg is. Sommige types kunnen smakelijker vertellen dan iemand anders. Nee, die schaamte ben ik wel voorbij en plus beschouw ik mij, wanneer in vorm en in goeden doen, inderdaad een smakelijke verteller. Op voorwaarde dus dat de innerlijke en uiterlijke omstandigheden in orde zijn.  Dat gebeurt niet al te dikwijls.

Met een uitdaging voor mijn neus heb ik keuze uit 2 mogelijkheden. Of ik stop en ga de uitdaging uit de weg. Of ik ga door en zal de uitdaging linksom of rechtsom volbrengen. En hou me dan nog maar eens tegen. Volgens mij, is het mij niet geleerd, want ‘och arme, het manneke heeft al zo veel moeten verdragen’, om uitdagingen aan te gaan. Dat kweekt geen vlees op de botten. Het stimuleert niet om door te bijten en verder te gaan, ook als het even pijn doet. Oh, ik kan het niet, dan doe ik het maar niet. Het lukt niet om een boek van 200 bladzijden te schrijven, zonder ook maar 1 schrijffout of wijziging in een zin. Ok, dan begin ik er niet aan en stop ik wel.

Het is mij aangepraat, is mijn overtuiging. Granted, ik heb het ook laten gebeuren, ik heb het toegestaan. Maar, come to think of it, is dat eigenlijk helemaal geen instelling die bij mijn oorspronkelijke natuur past. Het is wel zo gestimuleerd. Ook dat is iets om later uit te diepen. Een leuke cliffhanger.

Dus. Niet opgeven bij de eerste mislukking of de eerste fout. Dat obstakel heb ik inmiddels overwonnen. Dat kan ik gerust van mezelf zeggen. Ik ga ervan uit dat er geen fout of mislukking bestaat. Een fout of mislukking is een uitgelezen mogelijkheid om te kunnen leren. Dat is nou iets wat ik graag doe. Leren. Fouten maken, dat is niet zo mijn forte. Dat lukt dus wel steeds beter. Ik gooi een notitieblok niet meer weg, als de eerste pagina al een schrijffout bevat.

Dat wat mij blokkeert, heeft dat wortels in het verleden, het heden of het nu?  Ik geloof dat de wortels van mijn blokkades in het verleden liggen. Daar vinden mijn trauma’s hun oorsprong. Ik ben zelfs zo op het verleden gericht, dat ik geregeld vergeet dat ik in het nu leef, laat staan dat er een toekomst voor me ligt. Ik ben niet bang voor de toekomst, maar ik ben er niet zo mee bezig. Waarschijnlijk omdat mijn focus zo op het helen van het verleden ligt.

Het gaat bij mij meer om het opstarten, waar het gevaar loert. Als ik eenmaal op gang ben, dan kan ik het goed volhouden. Het opstarten is de uitdaging. Ik ben me inmiddels goed bewust van mijn procrastinatiegedrag en kan al onderscheiden waar ik de fout in ga of dreig te gaan. Ik kan mezelf geregeld weer bij de les halen of houden.

Procrastinatie is de paraplu waaronder alle gedragingen vallen die ik laat zien om maar niet te beginnen. Zelfsabotage, daar ben ik goed in.

Ik heb laatst uitgevogeld dat ik in wezen eigenlijk helemaal geen baat heb bij vanuit mijn hoofd leven. Mijn kern ligt in het instinctieve doen op basis van wat ik voel.  Dat is heel wat anders dan wat mij is aangeleerd.

Wat mij is aangeleerd is dat de rede, de ratio, belangrijker is dan het instinctieve, het weten op basis van gevoel. Zie daar mijn grootste sta in de weg. Ik handel naar wat mij is aangeleerd in plaats van naar hoe ik authentiek ben. Tijd om dat de komende tijd al schrijvend te gaan omdraaien.