20 augustus 2018
De dag begon onbestemd. Tot ik met webteksten aan de gang ging aan de computer. Vlotjes gaat het evengoed niet. Dat irriteert me. Waarom gaat het niet vanzelf? Ik dacht dat ik zo goed kon schrijven. In de praktijk komt daar niks van terecht. Ik verwacht dat het met durven manifesteren te maken heeft. Daar heb ik een grote blokkade op rusten, in principe. Waarschijnlijk is dat de reden dat het niet vlot genoeg naar mijn zin gaat. Ik had graag de dagenergie op mijn website gehad, maar dat gaat niet om de een of andere reden. Is het wel nodig? Loop ik wel in de juiste richting eigenlijk? Dat kan ik moeilijk bepalen. Ik werk mezelf zo tegen op het gebied van doen wat het beste is op dit moment, om te kunnen komen tot manifestatie van wat ik behoor te doen, of wil doen, dat het voor mijzelf niet goed zichtbaar is. Ik zie het goed voor een ander en kan het dan goed verwoorden. Wanneer het over mezelf gaat, dan gaat het niet zoals ik wil. Ik kan mezelf niet net zo behandelen als een ander. En dat steekt wel. Ik had gedacht dat ik dat wel kon, maar puntje bij paaltje brengend kom ik er achter dat dat niet gaat. Ik ben een hardliner dan nog, dus voor minder dan 100% doe ik het niet. Niet echt reëel. Mijn reactie is dan: waarom zeg je het als je het toch niet na kunt of wilt komen of in principe nooit van plan was te zeggen, omdat je je niet goed bewust bent van wat je nu eigenlijk zegt. Ik ben van jongs af aan al zo hardlijnig. Als er tandpasta gemaakt wordt, zodat je toch kunt snoepen en geen slecht gebit er aan overhoudt, was mijn reactie: waarom maken ze dan snoep als het zo slecht is voor je tanden? Als je geen snoep maakt, hoef je geen tandpasta te maken, 1+1= 2. Hoe moeilijk kan het zijn? Ben ik de enige die het ziet? Dat weigerde ik lange tijd te geloven. Stil aan beginnen het in te zien. Amaya wijst mij er op, geregeld en steeds vaker. Dat doet pijn en is toch goed. Ik kijk daar tegenwoordig anders naar dan vroeger. Tegenwoordig ga ik het niet meer uit de weg. Ik sta mezelf meer toe fouten te maken. Door fouten te maken kun je leren en groeien en dus verder geraken.
Ik dwaal wat af van het oorspronkelijke pad. Laat ik maar eens terugkeren naar de hoofdlijnen. Naar Geertje voor haar verjaardag en die van Antoon te vieren, die zelf in september jarig is.
Voordien met Amaya mee om uniformen te passen. Zie je dit heb ik slordig omschreven. In feite bedoel ik: ik ben met Amaya meegegaan naar het werk waar zij nieuwe uniformen diende te passen en uit te kiezen. Dat was vlak voor we in Deurne verwacht werden.
Daar kwamen we niet als enige op de verjaardag. Als projector ben ik nogal gauw geneigd om alles wat gezegd wordt persoonlijk op te nemen, omdat ikzelf zo werk in het contact met anderen. Een projector, ik dus, focust op 1 persoon waar hij aandacht aan geeft. Als iemand anders mij aanspreekt, maak ik onbewust en onoplettend de fout dat die persoon wel hetzelfde doet als ik. Dat klopt niet. Niet iedereen is een projector. 1 op 5, is veel minder dan de 7 op 10 wat het aantal generators aangeeft. Generators werken heel anders dan projectors. Maar goed de inschattingsfout had ik dus voor de verjaardag van Geertje maar weer eens gemaakt. Er waren nog 3 vrienden meer aanwezig. Onder hen waren ook DeSoto en Chef. We zijn voor hun trouwdag uitgenodigd maar we gaan er niet heen. Ik had nog niet afgezegd. Dat ga ik vanavond dus doen. In feite is persoonlijk afzeggen beter, vind ik, dan koud via een app.
Het afzeggen gaat me goed af. Ik ben niet zenuwachtig nerveus boos of geagiteerd. Prima in balans en zelfs met een kalme stem, die niet hapert of overslaat. Een half uur later heeft DeSoto het verwerkt en is het onderwerp afgerond. Bijzonder! Antoon en Geertje geven me gelijk gezien mijn standpunt, dus ook daar valt niets buiten de verwachting. De sfeer is gezellig en het wordt voor mijn doen nog laat ook.
24 augustus 2018
De week planning voor het avondeten valt 3x in duigen. Het doet me niks. Wat een verandering in vergelijk met 10 jaar geleden. Human Design geeft me zoveel duidelijkheid. Een deel daarvan is dat dwangmatige structuur eigenlijk niet iets is wat echt van mij is, maar opgedrongen. Opgedrongen door anderen en dat uitvergroot door mezelf. Wanneer ik mezelf nu een structuur opleg, die me niet past, dan word ik ziek. Structuren die mij liggen, of die bij mij passen, dat gaat goed. Amaya en ik hebben het gezellig met boodschappen doen. De 3 keer wijziging in het plan van het weekmenu verandert dat niet. Uiteindelijk eet ik een paar nootjes en een hoop boterhammen en komt er van alle mogelijke ideeën niks terecht.
Ik ga vroeg naar bed om te lezen. Ik ben in een boek bezig dat zo beklemmend en intens is geschreven dat ik soms naar adem moet happen of even een pauze nemen.
25 augustus 2018
De dag duurt langer voor mijn gevoel, wanneer ik vroeg opsta. Zoveel energie dat ik onkruid heb verwijderd uit de tuin. Moeder gebeld voor haar verjaardag. De samenkomst morgen in Domburg is geregeld op een manier die we inmiddels kennen. Wat mij betreft de laatste keer dat wij aan zoiets meedoen. We gaan hiervoor teveel uit onze weg en zien bovendien de origineel gemaakte afspraken steeds veranderen zonder dat we er over ingelicht zijn. Dat is in ieder geval mijn grens over. Het schijnt moeilijk te zijn om zoiets goed en op tijd te communiceren. En wij maar opzitten en pootjes geven en op ons zondags gekleed zijn. Er wordt niks gecommuniceerd en ik kom er achter omdat ik toevallig navraag doe.
26 augustus 2018
Het werd dus weer een poppenkast de verjaardag van moeder. We werden de verkeerde weg gewezen. De instructie was gebrekkig, de parkeerplaats was niet leeg maar juist hartstikke vol. Het restaurant waar we lunch gingen houden was relatief gezien D-keus. Kortom: geweldig. Met Enteb een beetje aanmodderen was beter dan moeten luisteren naar een te strak opgewonden en hyperactieve moeder. Ik ging er goed mee om. Zelfs met vergeten medicijnen te nemen. Tijdens de lunch geen vraag van geen enkele kant van hoe gaat het of iets van die strekking. Dat zegt alweer genoeg. Niet eens snappen en nog verbaasd zijn ook dat Amaya maar 2 uur heeft geslapen vanwege nachtdienst. Dat gaat er bij mij niet in, ook met de omstandigheden en noem maar op in acht genomen. En dan 4 uur rijden om er 2 uur te lunchen. Hoe er tegen de obers wordt gepraat zegt ook meer dan genoeg over hun empathisch vermogen.
Vroeg slapen want naar Spijkenisse en een druk programma voor de boeg
27 augustus 2018
Ik voel me goed, zit steviger in mijn vel. Veel meer gegrond met meer fundering. De sessie is ook stevig. Meer dan de vorige. Veel dieren die langs kwamen. Rein, Aaron en Uil. Er was ook een vaderlijke entiteit die door kwam. Na de sessie voelde ik mij beter dan bij de vorige. Angst had mij bijna te pakken op de terugweg. Die angst was niet nodig. En dan nog, was het wel mijn eigen angst? op de heenweg voelde ik mij ineens opgejaagd. Er zaten vijf mensen om mij heen. Misschien was het toch iets van een van hen, want ik kon het voor mezelf niet plaatsen. Toen ik uit de trein stapte was het gevoel er niet meer. Das zal het inderdaad van iemand geweest zijn.
28 augustus 2018
Vandaag komt Geertje. Ik heb inderdaad geen last van wat dan ook. Moe ben ik altijd na een schijfsessie, nu ook, maar wiebelig ben ik helemaal niet. Geertje oefent met mij een nieuwe manier van consult geven. Ik krijg er veel informatie uit. Ik kan inderdaad met dieren communiceren. Aaron gaat mij daarin ondersteunen, net als de cavia dames. Wuf laat weten dat hij er nu voor mij is. Claudia had hem nodig toen hij in leven was. Hij ‘legt’ zijn voorpoot bevestigend op mijn been. Hij kan van de andere zijde mij helpen vertrouwen op te doen om te communiceren met dieren. Ik kan het al, maar vetrouw mezelf niet. Twijfel gezaaid door ouders die het niet wilden geloven, maar bewijzen wilden zien. Dat heeft er voor gezorgd dat ik niet goed meer durf.
Amedeo liet zich ook horen. Hij had een gevoelsmatige hechte band met mij, maar die kon niet tot uiting komen omdat moeder er tussen zat en hij zijn handen vol had aan Jeanne. Hij heeft dat met liefde en toewijding voor haar gedaan, maar wijst mij er op dat ik echt voor mezelf moet gaan. Dat ik niet in dezelfde val moet trappen van jezelf wegcijferen voor de ander. Ik vraag hem naar de questie van mijn ziekte. Was het nu werkelijk hersenvliesontsteking of iets anders. Het was iets anders, mogelijk een gezwel. Het was ernstiger en levensbedreigender dan mij is verteld. Jeanne had het dus gelijk. Ik heb meer dan 45 jaar geloofd in het hersenvliesontsteking verhaal en nu blijkt het anders te zijn.
Geertje in de Ascension stoel laten zitten. Ik deed het allemaal integer en in de lijn van wat Amaya wil, maar Amaya was net zo goed pissig omdat ik niet goed besef hoe belangrijk het hoeden van die stoel voor haar is.
30 augustus 2018
Ik doe een cursus ‘Unstoppable’. Ik zit mij de eerste anderhalve les te verbijten over hoe Andreas Hess het over verzet heeft, maar dan geeft ze toelichting en ben ik weer mee. Innerlijk of uiterlijk verzet, van binnenuit of van buiten af. Dat is een heel verschil. Het ego verzint nogal eens een ander steeds weer om de boel te traineren. Er zijn er genoeg herkenbaar.
Cavia Winti komt op schoot zitten tijdens film kijken. Ze laat weten voel ik dat ze hoofdpijn heeft. Ze heeft stress in verband met haar belangrijke taak om aan te geven dat er voer of water nodig is of in aantocht. Ze geeft aan dat het vetbult op haar achterkant geen dokter nodig heeft.
31 augustus 2018
Ik heb Voice Dialogue er weer eens bij gepakt. Dat komt ergens wel overeen met mijn communiceren met knuffels , dieren enzovoorts. Het gaat over verstoten ikken. Best interessant. Juist die karaktertrekken waar ik het meest op af geef, kunnen trekken zijn, die ik zelf heb weggestopt. Daar kan ik me wel in herkennen. Ik wil in een boek beginnen maar eigenlijk voel ik dat het niet het moment is, ook al ligt het boek boven op de stapel om als eerstvolgende gelezen te worden. Vrijdag boodschappendag en ook naar Lush. Dat is een winkel waar ik binnen een minuut terug naar buiten vlucht. Ik kan niet tegen de geur van die spullen. Zo vast in slaap dat ik overtuigd ben dat het al ochtend is, maar het is nog voor middernacht. In gesprek met de knuffels val ik weer terug in slaap na met hen herinneringen te hebben opgehaald en diepgravend geanalyseerd heb. Ik word door Meera, een van de cavia’s bijna bestraffend toe gesproken. Ze heeft een punt. Ik wil per se voldoen aan een richtlijn. Die heb ik niet nodig, het gaat ook gewoon zo.
3 september 2018
Fel uit de startblokken schieten, breekt door het verzet van het ego heen, heb ik bij Unstoppable geleerd. Ik krijg er energie van en veel ideeën. Naar Antoon en Geertje voor systeemopstellingen. Geertje en ik doen er een. Mijn onderwerp is durven, maar dat schijnt volgens de opstelling niet de issue te zijn. Durven kan ik wel. Doen is het probleem. Ik ontvang veel inzichten omdat ik er zo bewust mee bezig ben.
5 september 2018
Het is even geen tijd om me met familie in te laten. Moeder begint steken te laten vallen. De foto’s van het geweldige Domburg uitje laten op zich wachten. Pas na mijn reminder liggen ze binnen geen tijd in de postbus. Het voelt niet goed om me er veel tegen aan te bemoeien. We zijn veel aan het processeren er verwerken. Familie kan ik daar niet bij gebruiken. Op weg naar de apotheek vliegt mijn bril van mijn hoofd. Glas eruit en pootje verbogen. Normaal schiet ik in de paniek en de stress maar nu blijf ik realistisch en rustig nadenken. Glas en pootje weer redelijk terug in originele stand. Ik ga naar Den Bosch om bij de opticien het weer te laten fatsoeneren, maar de winkel is gesloten. Bij een andere opticien zijn ze zo vriendelijk om het een heel eind op te knappen. In ieder geval zodanig goed dat ik het meer kan stellen tot onze vaste opticien weer open gaat.
6 september 2018
Ik stuit op een filmpje op YouTube over narcisme en de slachtoffers ervan. In het filmpje wordt mijn moeder precies beschreven. En hoe ik me gevoeld heb en op dat gedrag heb gereageerd. Het vertelt ook hoe ik wel het beste kan reageren en er mee omgaan. Ik ga verder met Unstoppable. Ik merk dat het werkt. Ik pak door, tegen angst en uitstelgedrag in. Bijvoorbeeld naar de kapper gaan, daar zie ik dan tegen op om dat dat in mijn gedacht veel tijd kost, terwijl dat heel niet waar is. Het is toch wat, een opvoeding gehad hebben door narcistisch ingestelde ouders. Het zit in de genen schijnt. Zou ik er ook wat van hebben? Ik ben het mij bewust en kan en wil het transformeren.
7 september 2018
Op weg naar de beurs in Rijswijk. Naar de bus met zware koffer klein beetje onbalans. De wandeling van station Rijswijk naar de Broodfabriek is langer, maar dan geen centje last. Ik sta wat veel open voor energie van medepassagiers in trein en bus. Ik merk dat ik stof te kort kom voor het kraam te bekleden. In plaats van in paniek te schieten, kom ik op het idee om in Den Haag bij een stoffenwinkel extra stof te kopen die qua kleur maar amper scheelt van wat ik al heb. Ik krijg het zelfs nog voor elkaar om het op te hangen voor sluitingstijd van de opbouwdag.
8 september 2018
Eerste beursdag. Na al het goede werk en geluk van gisteren is er geen beloning in de vorm van klanten, ondanks alle goede intenties. Waarom niet? Ik vraag het me af. Ik krijg antwoord. Geen duidelijke lokker, niet genoeg aangekleed. Ik krijg uiteindelijk een bezoeker die me toch begint te praten. Ik kan ze amper verstaan, zo zacht spreekt ze. Het lijkt wel alsof ze een spreekbuis is van iets groters? Ze gaat vrijblijvend een mail sturen met meer informatie. De spleen reageert niet negatief. De I Ching is ook positief gestemd. Ik snap er niks van. Is dit weer een soort uitnodiging?
Met Hilde en David samen gegeten. Die bleven voor de verandering eens over. Hun energie samen is verbeterd tegen de laatste keer dat ik ze zag.
Een rare nacht volgt. Ik word midden in de nacht wakker, met het idee dat het al tegen de ochtend loopt. Ik begin een flinke discussie met mezelf. Doe ik het wel goed? Zou ik niet beter stoppen? Ik wil klanten die dieper willen gaan. Lopen die rond hier op de beurs? Nee., niet geweldig veel. Wil ik wel een grote menigte aanspreken? Is dat mijn publiek? Misschien ben ik hier in de verkeerde vijver aan het vissen. Laat ik me teveel leiden door wat anderen vinden en te weinig leiden door wat ik zelf vind? Is het een test?
Ik raadpleeg twee kaartendecks. Ze maken mij beide duidelijk dat mijn huidige pad het pad is van liefde. Met liefde, door liefde een voorbeeld zijn voor anderen, die zich willen ontwikkelen. Ik val weer in slaap en word wakker met een zwaar hoofd.
9 september 2018
De energie is heel anders vandaag op de beurs, maar even zo goed niet veel beter qua klandizie. Amaya heeft een goed gevoel over de uitnodiging van gisteren .
11 september 2018
Narcisme filmpje gekeken:
Hoe te reageren als ik in gesprek ben met een narcistisch aangelegd persoon: Het komt er op neer geen emotie te tonen, geen uitleg geven maar wel en vooral grenzen te stellen waarbinnen gesproken wordt. Gebeurt dat niet dan gelijk consequenties toepassen. Daar heb ik nog niet veel ervaring mee. Ik weet nu hoe ik het best kan reageren en dat is dus helemaal anders dan ik tot nog toe heb gedaan.
Na sollicitatiegesprek op de bonnefooi naar Antoon en Geertje. Antoon is jarig. Hij gaf mij nog goed tips voor aankleding van de stand.
14 september 2018
Super interessante workshop in Maarssen. Met 2 projectors en 2 generators naast mij. Ik voel me van het begin af aan op mijn gemak in de groep. Er zijn mensen die nog meer weten dan ik over Human Design. Dat is eens leuk om daar van te kunnen leren. In mijn eigen opmaak gaan staan (alles open behalve de spleen en de root). Dat voelt heel erg op mijn gemak. Het is maar goed ook. Het is mijn natuurlijke staat van zijn, Goed geaard, stevig verankerd en vol overgave vertrouwend op de fluisterstem van het instinct. Een fijne eerste dag workshop die wordt afgerond met meevallers in de reistijd en lekker eten.
15 september 2018
De tweede workshop dag is iets minder interessant. Ik merk dat ik nog wat geblokkeerd ben in voluit mijn expertise ten toon spreiden. Ik voel me nog wat bezwaard en opgelaten en dat vermeerderd als een oefening niet helemaal goed gaat. Ik kom tot de conclusie dat ik niet echt een coach ben in de algemeen verwachte zin van het woord. Ik ben een uitdeler van informatie, niet per se een handvaten gever. Amaya wijst dat al wel, en ik nu ook.
16 september 2018
De avond tevoren hoorde ik dat er aapjes binnen kwamen, maar ik had geen zin meer om te kijken omdat ik moe was van de workshop. ’S Morgens lees ik dat de zus van vader is overleden. Niet helemaal onverwacht omdat het al even slechter ging. Het laatste appje is tekenend: “waarom reageer je niet?” Manipulerend narcistisch. ’S Morgens gelijk telefoon eroverheen. We gaan niet naar de begrafenis. We hadden eerst een bruiloft die ik had afgezegd en nu ga ik naar beurs in Eindhoven. Het voelt gewoon niet goed om naar die begrafenis te gaan. Maar eerst beurs in Tilburg die goed meevalt en een uitnodiging oplevert voor nog een andere beurs.
17 september 2018
Discussie in de auto op weg naar Ans en Gerard. Ik ben gefocust op de discrepantie tussen bedoelen en zeggen. We komen er uiteindelijk wel uit. Het verschil tussen reageren en responden daar gaat het over. Het gaat om het laatste wat moeilijk is als je een people pleaser bent, uit overleving copingsgedrag. Ik zou beter even tot mezelf komen na mij hevig druk maken, maar doe dat niet en schiet in onbalans. Ik ben zo opgenaaid dat ik het niet kan laten om Gerard tegengas te geven over de code en hun dogmatische manieren. Mijn dichtgetimmerd verhaal snijdt evenveel hout als Gerard zijn verweer. Er bekruipt mij een gevoel dat de code ‘gaslighting’ toepast. Iets wat recht is krom praten, dat aanzetten als de nieuwe waarheid en dan ontkennen dat de eerste waarheid ooit heeft bestaan. Het verbuigen van de waarheid o m toch gelijk te krijgen. Zoals de buurjongen vroeger de spelregels wijzigde wanneer hij op verlies stond. Het kost de vriendschap evengoed niet, ondanks dat ik niet acteerde volgens de door de code uitgeschreven rolverdeling. Hoewel het een onbesliste discussie was kan ik s avonds de slaap niet vinden omdat ik niet snap dat ik met feitelijke bewijzen mijn gelijk niet krijg. Eigenlijk trap ik weer in dezelfde val als op het werk en bij mijn ouders. Ik voel het weer branden in mijn keel en fok me zodanig op dat ik onbalans creëer in mezelf.
18 september 2018
Inzichten na de dag van gisteren. Ik heb me altijd boos gemaakt over dat anderen niet zo integer zijn. Dat ze niet doen wat ze zeggen, verkeerd verwoorden, waardoor ze niet zeggen wat ze bedoelen en er op die manier ruis op de lijn, miscommunicatie, ontstaat. Beïnvloeding technieken om van iemand iets gedaan te krijgen, voelen voor mij als een soort van in de val lokken. Dat is in mijn boek absoluut niet integer. Voor iemand anders is het geen probleem om zo te doen en ze hebben niet het gevoel dat ze hun integriteit schaden. Mijn uitleg begrepen zij niet en andersom net zo goed, want mijn uitleg was feitelijk waterdicht. Maar: wat nou als we allemaal in dezelfde wereld leven, maar de een 6D is en de ander 3D of 4D of veel meer D. In ieder geval allemaal functionerend op een ander niveau. Dan is het voor mij logisch, dat als ik op 6D het over integriteit en waarheid heb, dat mensen op 4D dat niet begrijpen en ik de 8D niet begrijp. Het moeilijke is dat ik niet aan de buitenkant kan zien wat voor D iemand heeft. Nu leef ik op een hoger D dan de meeste mensen, dus snappen die mensen mij niet. Als ik dan vasthou dat dat wel zo zou horen te zijn, zonder het verschil in D in acht te nemen, blijf ik mij boos maken en raak ik zo verbitterd en lijd ik imago/reputatieschade en komt mijn boodschap niet over.
Belangrijk dat ik dit besef. Dat niet niet iedereen zoals ik ben, van het zelfde niveau, met de zelfde normen en waarden.
Winti was toch gestressed vanwege haar fluit waarschuwingstaak. Ze had dat mij verteld en even later blijkt dat Maya haar taak heeft overgenomen tot de Stress van Winti is afgenomen.
Reactie plaatsen
Reacties