Dagboek deel 36: 2017, 24 mei 2017 t/m 5 juni 2017

24 mei 2017 (magnetische draak)

Te hard van start. Bewustwording van mijn valkuil. Te grote stappen ineens willen doen en al gelijk perfect. Daar ben ik 1x ingetrapt en nu kon ik het op tijd onderkennen en herstellen en dat is goed gelukt, vind ik. Het kwam me voor als een test, en die heb ik doorstaan.

De 1e dag begint goed. Goede inzet, intentie nakomen en doen. Het was super. Maar ik ging toch te hard. Dat was een mooie bewustwording: ik stond mezelf toe om een handeling open te laten. ‘Ik zie wel wat ik doe’, was in deze geen goede insteek. Ik voel me beter op mijn gemak bij uitgestippelde routes op voorhand. De schier oneindige mogelijkheden die dan open blijven staan of open komen, zijn van een zo’n grote hoeveelheid dat ik niet weet wat kiezen, niet in de laatste plaats omdat ik dan besef dat alles wat overblijft wegvalt.
Ik ben goed in benoemen met de bedoeling te richten. Maar als ik niet richt en ik wil alle mogelijkheden open laten, moet ik voor mijn gevoel zoveel bordjes in de lucht houden, dat ik het niet meer zie.
Als ik mij focus op een maximum aantal van wat ik kan behappen, dan gaat alles uitstekend. Een mooie, interessante les.
Ik vind dat ik het tot een goed eind heb gebracht vandaag. Ik ben echt trots op hoe ik het heb gedaan en heb mezelf dat ook meermaals gezegd. Dat voelde goed.
De bewustwording en het omzetten was iets wat ik nog nooit zo bewust had gedaan. Een bewijs dat ik sterker ben, meer kan dan ik ooit van mezelf had gedacht.
Een bijzonder begin van de nieuwe Tzolkinronde.

25 mei 2017 (lunaire wind)

Ik kom nog even terug op gisteren. Gisteren geloofde ik dat ik zei dat ik niet tegen de vele mogelijkheden kon. Maar dat klopt volgens mij toch niet helemaal. Dat wat mijn systeem onstabiel maakt is het niet durven/willen/kunnen kiezen. Wat ik creëer is een open, los, eindje en daar heb ik moeite me. Mijn kracht is juist het meest goede/ideale kiezen en dat tot wasdom laten komen. Pas als ik richt, als ik kies, ga ik los.
Voor mij is het juist goed om te kiezen, om te richten, om richting te bepalen. Als ik dat niet doe, dan ben ik verloren. Kiezen is belangrijk. Kiezen is goed! Voor mij dan toch.
Als het antwoord op een vraag zoals: wat nu? Hoe nu verder? Luidt: ik weet het niet, of ik zie wel: dan word ik kriebelig en word ik onvast op de pootjes. Mijn ontdekkingsreis op onbekend terrein gaat best in kleine stapjes of in 1 hele grote, dat ik geen tijd krijg om na te denken. Grosso modo is dat de manier van werken, die het beste bij mij past.

Tot nu in 2 etappes de achterbuiten gefatsoeneerd. Niet tot in de puntjes, maar toonbaar. Het hoeft niet altijd allemaal perfect te zijn. In feite is het, valt het wel mee om te doen. Het staat niet zo hoog op mijn prioriteitenlijstje. Als ik het eenmaal aan het doen ben, dan valt het goed mee en is het zo gebeurd. Vandaag de flow aan het volgen. Die leidt naar een rustige dag. Onderbewust ben ik zeker bezig met het verwerken van het een en ander, maar dat is aan de oppervlakte minder goed te zien. Ik ben goed bezig met het uitstellen en excuses verzinnen om iets te laten of uit te stelen te monitoren en bewust een plaatsje te geven in mijn handelen. Het doen van de tuin was daarbij het speerpunt van de dag. De dag duurt nog, dus nog tijd genoeg om het vol te houden zonder forceren. Verder weinig constructiefs gedaan.

Ik heb mezelf niet tegengehouden of acties uitgesteld. Ik zal er aan gaan werken om de stapjes wat kleiner te maken. Ineens valt het me binnen waarom ik beter af ben met kleine stapjes. Als ik kleine stapjes zet, dus het proces richting mijn doel in stukjes kap en het tempo wat naar beneden schroef, dan kan ik mezelf toestaan om van de weg die ik afleg, het proces wat ik doormaak, te genieten, doordat ik het proces bewuster doormaak. Dat is erg belangrijk.

Het is erg belangrijk het proces bewust te ervaren, omdat ik op die manier het ook gegrond kan door vertellen. Wanneer ik de stappen snel neem, en uitsluitend met het resultaat bezig ben, dan heb ik amper in de gaten wat er gebeurt en ben ik genoopt om stappen terug te doen om het te kunnen bevatten. Dat is voor een deel toch wel te danken aan de jachtige maatschappij van tegenwoordig. Het frappante is, dat ik er mezelf in mee laat sleuren. Ik dien er goed bewust van te zijn. Dat gaat mij beter lukken als ik het tempo naar beneden bijstel.
Ik zou de Amerikaan een mail sturen, maar dat heb ik niet gedaan. Het voelt voor mij niet alsof ik iets heb uitgesteld of vooruit geschoven. Ik voel niets knagen. Dan zal het geen tijd zijn geweest om het te schrijven.

Ik polariseer om te communiceren, adem balancerend.

Dat heb ik vandaag gedaan, voor zover ik in de gelegenheid was, door uit te dagen. Uit te dagen om een reactie los te krijgen (= communiceren).
Er viel me nog iets anders binnen: ik hoef het niet alleen te doen. Er staan zoveel helpers klaar, maar ik maak er geen gebruik van. Koppigheid, niet bewust genoeg? Niet overtuigd genoeg dat het echt kan? Niet gewend? Zit het niet in mijn systeem? Dat is wel een waar woord.
Ik mag bewuster mijn begeleiders aanspreken, danken, eren en gebruikmaken van hun expertise. Ook dit maakt onderdeel uit van meer bewust worden, meer bewust leven.

26 mei 2017 (elektrische nacht)

Een drukke dag. Zware koffer, warm weer, mijn begeleiders gevraagd om ondersteuning. In de veronderstelling, dat het reizen moeizaam zou worden vanwege storing, maar uiteindelijk prima op tijd aanwezig. Vroeg naar mijn kamer toe om bij te komen. En dat is goed gelukt.

Ik activeer om te dromen
Intuïtie verbindend
Ik bezegel de inbreng van overvloed.

In alle rust de tas verder ingepakt. Alles gedaan wat nodig was. Goed op tijd vertrokken van thuis. Dat was een goed plan. Ik wilde voorkomen dat ik me te veel zou haasten en dan met me druk te maken in dezelfde positie zou terechtkomen als woensdag, eergisteren. De zware koffer noopte mij om het nog rustiger aan te doen, dan ik van plan was. Uiteindelijk nog tijd genoeg over om te herstellen van de toch zware inspanning. De reis naar Rijswijk was op 1e zicht niet geheel relaxed. Vanwege een storing naar Utrecht geleid en zo naar Rotterdam om uiteindelijk toch op dezelfde tijd aanwezig te zijn in Rijswijk dan ik zou geweest zijn, was de reis via Tilburg gegaan.
Mijn stand bouwen ging rap. De doeken zijn zwaar van gewicht maar mooi van kleur en hangen ook mooier dan de gele. Ik ben er blij mee.
In het omgaan met A&G word ik steeds assertiever. Dat wil zeggen: zonder schuldgevoel, zonder afvragen of ik wel het juiste heb gezegd met de juiste intonatie. Dat heeft niks met hen van doen. Wel alles met mijn angst iets fout te doen. Daarboven voel ik me ook op mijn gemak met het reageren zoals ik nu doe.
Vroeg naar de kamer en daar even bijkomen van de dag. Bijtanken, lezen, muziek luisteren en regelen dat ik de Gregoor zondag terug zie. Ik was de huissleutel vergeten meenemen. Niks voor mij, maar toch gebeurt het. Geen nood, het wordt opgelost.
Het voelt nog niet om Marlon een mail te sturen. Ik zou het op zijn beloop laten en dat zal ik ook blijven volhouden.
Ondanks de zware koffer en de ‘hobbelige’ heenreis heb ik me er goed doorheen gezet. Ik ben zeer bewust bezig geweest om te letten op mijn interne gesteldheid. Ben ook bewust bezig geweest met hoe ik iets verwoord. Positief veranderen en het woord ‘niet’ zoveel mogelijk niet gebruiken of dat wat ik wil zeggen omvormen tot iets wat hetzelfde zegt, maar dan zonder het woord ‘niet’ er in.
Vandaag ook voor het eerst bewust mijn begeleiders en meesters en andere helpers gevraagd om mij te begeleiden op mijn reis, om deze zonder ‘problemen te laten verlopen. Onder het eten ging ik bijna uit balans mar dat kon ik zelf herstellen. Dat was al de 2e of meerdere keer dat dat zo goed lukte. Ik ben trots op mezelf. Zo is het toch nog 9 uur geworden.
En dan schiet de tijd ineens op als je het naar je zin hebt.

27 mei 2017 (zelfbestaand zaad)

In de nacht veel bezig geweest met Tzolkin. Heel verhalen en uitleg. In de loop van de ochtend opgeschreven en met nog wat uitbreiding. 

28 mei 2017 (overtoon slang)

Het 2e gedeelte van het beursweekend. Was meer voor mezelf dan voor de klant. Veel geleerd bij consult Bron van Licht en van Polien. Ondertussen mediator en luisterend oor geweest dat was erg mooi. Een blijk van vertrouwen en een teken dat ik op de goede weg ben.

29 mei 2017 (ritmische wereldoverbrugger)

Vandaag begon vurig. Het was prima gestuurd, want het leidde naar een grote ontwikkelingsbewustwording. Het kost wel een en ander aan energie om het voor elkaar te krijgen. Maar als je er 1x doorheen bent, levert het heel veel op. In potentie dan toch.

30 mei 2017 (resonante hand)

Inzichtdag. Principes zijn belangrijk, maar mogen ook los worden gelaten. Sollicitaties gedaan. Dat waren de eerste die ook echt goed voelden. Ook de beloofde mailtjes verstuurd en de afspraken gelijk doorgezet. Het voelt goed. Ik word bewuster en met bewustzijnsgroei worden de consequenties groter. Verantwoording.

3 juni 2017 (spectrale Aap)

Een spontaan dag: spontaan gaan zitten in de ochtend en heel het schema opgesteld voor de opbouw van mijn boek.
In de middag na de Helftheuvel mijn idee om naar de stad te gaan. Lekker geluncht bij Pilkingtons, Hier opnieuw diepzinnig gepraat. Daarna even gerelaxed tot savonds. Ik kan gaan schrijven.

Ik heb een aantal bijzondere dagen achter de rug.
Zondag begon de string van 4 dagen regeneratie. Op de 1e dag, Overtoon Slang, was het de 2e beursdag. Deze was inderdaad, zoals de affirmatie al aangeeft, gericht op overleven:

Ik bekrachtig om te overleven,
intuïtie gebiedend,
de oplag van levenskracht bezegelend

De klik met ‘de bron van licht’ was zodanig, dat daar iets moois voor mij lag te wachten. Inzichten bij Ingrid ontvangen, bij Lodewijk ging het om het herprogrammeren van de chakra’s. Dat was een serieus ander gevoel. Mijn eigen energie voelen, zoals hij er voor mij zou zijn als ik in mijn kracht sta.
De flow zat er goed in. Contact, spontaan, met bezoekers was ook weer goed.
De dagen erna heb ik even rustig aan gedaan.
Wat me opvalt is dat ik smorgens en smiddags minder goesting heb in eten. Is het het weer of is het iets anders? Ik hoor het van meer mensen.
In de loop van de week een zielsanalyse aangevraagd en nog redelijk rap terug gekregen. Deze te lezen was een hele belevenis. Ik ben de laatste paar maanden ontzettend gegroeid. De analyse liet ook duidelijk zien waar mijn pijnpunten, mijn ontwikkelingspunten en mijn talenten liggen.
Iets wat bij Bron van Licht, sterk naar voren kwam: Ik ben veel sterker, spiritueel, dan ik zelf over mezelf geloof. Ik geloof het alleen zelf niet. Ik ben te gehaast en ik neem iedereen op in mijn veilige omgeving, zonder ze los te laten.
In de loop van de week, ook hier en daar gesolliciteerd, goed gelet op niets uit te stellen en goed gelet op het zoeken naar excuses. Ik ga weer gelijk hebben gehad. Het stellen van een datum heeft effect gehad.
Ik werd gevraagd of ik interesse had in een baan als HR adviseur. Dit heeft mij heel goed gedaan. Het heeft mijn vertrouwen een boost gegeven. Donderdag kon ik niet meer stuk.
Met de code/analyse te lezen, had ik besloten om te gaan durven fouten maken. Het had hetzelfde effect op mij als toen ik probeerde een pen los te laten. Ik blokkeerde helemaal bij het pogen loslaten. Bij het durven fouten maken voelde ik mij niet fijn en raakte ik verward en het noorden kwijt. Dat hield aan tot een onverwachte gebeurtenis er mij weer uithaalde en ik terug in mijn flow/humeur/toestand kwam van donderdag.
In de regeneratiedagen van maandag tot en met woensdag ging het schrijven en ook het lezen mij niet af. Ik heb het ook maar laten zitten. Wat niet gaat, dat gaat niet.
Afgelopen zondag kreeg ik van MiQ een mooi compliment, vond ik. Hij kwam bewust naar mij toe om zijn hart te luchten. Dat wil ook wel wat zeggen. Dat ik op dat gebied goed in mijn balans stond: het mensen het gevoel geven dat ze gezien en gehoord worden en dat ik een sfeer schep, die geborgenheid en veiligheid als kernwaarden heeft.

4 juni 2017 (kristallen mens)

Zoals verwacht: een dag van helderheid. Het ligt in een situatie willekeurig wat het onderwerp is, niet per definitie aan mij. Ik voel eerst wat het met me doet., hoe het resoneert. Daarna zet ik er mijn denken op. Die figureert vaak als spaak tussen mijn eigen wielen. Had ik me er weer bijna ingetrapt. Deze keer was ik me bewust. Zo gemakkelijk gaat het.

5 juni 2017 (kosmische hemelwandelaar)

deze dag de kapstok voor mijn boek verder uitgewerkt. Bezig gewesst met voelen, denken, doen en gemerkt dat ik inderdaad eerst voel en daarna pas denk. Maar juist dat maakt het voel-gedeelte alsof het er niet geweest is. Ik voel wel goed aan, maar heb het altijd op mezelf betrokken. Dat hoeft niet meer.

Gisteren met de kapstok voor mijn boek ook echt op papier te zetten, een grote stap gezet. Dat gaf een onmetelijk goed gevoel.
Het lukt me, eindelijk, om de hoofdzaken van de bijzaken te scheiden. Vandaag een 2e stap gemaakt met het verder uitdiepen van de kapstok. De kaders in feite nog verder inkaderen.
Nu ik bovenstaande van 3 juni lees, merk ik dat ik mijn verhaal niet had afgemaakt. Mijn idee was, dat ik nog meer te vertellen had.
Het was zaterdag een heel fijne dag. Samen met Amaya naar Den Bosch, lekker spontaan geluncht en goed gepraat. Ook met een dame uit Gent of ergens die kanten in, in gesprek geraakt. Blijft toch ook leuk. Mensen een goed gevoel geven en er zelf ook ‘rijk’ me worden.
Deze keer er bewust op gelet dat ik niet teveel weggaf of niet kon loslaten. Oftewel ik heb me bewust in toom gehouden en ben bewust bezig geweest met afstand te houden. Dat ging best goed. Zonder dat het gesprek stroever liep. Ik merkte alleen, dat ik meer ruimte liet en het gesprek meer ongedwongen werd. Met de ruimte om ook met een ander te kunnen praten. Dat wil ik wel eens vergeten. Ik kan nogal intens zijn.
Fluus is aan het kwakkelen. Gaat ze stilletjes naar haar eind? Vanmorgen at ze amper en zag ik de energie uit haar wegebben. Maar op de een of andere manier is ze er wat doorheen gerold want vanavond zie ik ze weer op de bovenste verdiep. Ik had ½ verwacht dat ze zou overgaan. Dat zou ook nog best logisch geweest zijn: ze is nu 4 jaar en daarmee de oudste cq langstlevende cavia die we (ooit) hebben (gehad).
Vandaag is het kosmische hemelwandelaar en is het 4 weken geleden of eigenlijk een maand geleden dat de Reinaert kwam. Bovendien sta ik op een keerpunt in mijn ontwikkeling en dat betekent nog al eens de dood van een cavia. Trees, die gelinkt was aan Amaya en haar groeiproces, ging over toen zij aan nieuw hoofdstuk begon in haar ontwikkeling. Suus en Daisy waren ook aan mijlpalen gekoppeld qua sterfdag en –oorzaak.
Morgen ga ik naar Spijkenisse, Got weet heeft dat er ook wel mee van doen.
Vandaag ben ik er achter gekomen dat het voor mij heel belangrijk is om zelf te bepalen hoe er met mij omgegaan wordt. Dat ik dat mag doen en eigenlijk verplicht ben aan mezelf om er voor te zorgen dat ik mezelf veilig voel en geborgen weet. Dat mijn innerlijk kind zich gesteund weet, veilig en geborgen voelt.