Kin 53-65 Rode Hemelwandelaar t/m Rode Slang
De dag na een beurs, die veel energie kostte. Allebei waren we niet goed aanwezig in onze energie. Een bezoek aan een terrasje moment was daarom welkom en we hebben er dan ook vol van genoten.
Zondag, 7Storm, was voor mij de dag voor de grote trip naar de Dordogne in Frankrijk, en heb ik me rustig gehouden en ben vroeg gaan slapen, vanwege vroeg op de andere dag. De tas voor maandag was evengoed, tegen mijn normale doen in, al ruim voor vertrek ingepakt.
Gedurende de reis eigenlijk weinig gezegd, in onze eigen energie gebleven en heerlijk genoten van het rijden, het op weg zijn, de uitzichten, de opkomende zon, om dan rond een uur of drie in de middag aan te komen in Tourtoirac in de Dordogne .
De tweede dag, 9Draak, waren we uitgenodigd om in de Bistro te komen lunchen en werden we daarna meegenomen op wandeling door een prachtig stukje natuur.
De terugreis was vermoeiender dan de heenreis. Ikzelf stak niet goed in mijn energie en raakte een soort van gehypnotiseerd met het eentonige motorgeluid voor uren aan een stuk om vervolgens een aantal keren te rap bij het stoppen uit te stappen in een drukke omgeving, uit mijn balans. Dat gaf een ongerust gevoel bij Amaya die vervolgens in een ruk verder naar huis reed.
Ze had kunnen weten dat het gewoon een reset-moment was. Ze wist niet dat bovendien de 4 regeneratiedagen er aan zitten te komen.
Kin 66-78 Witte Wereldoverbrugger t/m Witte Spiegel
Wat een dertiendaagse was dit. Een rollercoaster was het. In teken van loslaten van oude dingen van mij niet meer bij passen. Zondag de 21e was de eerste dag. Net terug uit de Dordogne. Nog een dag en dan is de vakantie voorbij. Leuk was anders. Veel zin om te gaan werken had ik niet. En bovendien weet ik glad niet meer wat ik op die dag heb gedaan. De dag erna, maandag, 2Hand, met hartzeer aan de dag begonnen. Voor het eerst sinds ik gestopt ben met roken en sinds ik het op een voorgaande job niet naar mijn zin had, heb ik een verstikkend gevoel, dat mij voorkomt als kokhalzen. Dat is geen goed teken. Ik voel mij op dit moment echt niet goed in mijn vel.
Dinsdag 3Ster, weer terug naar het werk, opnieuw met kokhalzen. Ik merk dat ik echt op mijn ziel ben getrapt, dat dat mij niet zint en dat ik voor het eerst sinds jaren met tegenzin naar het werk ga. Jammer. Dat hoeft niet.
Gek genoeg, eenmaal binnen loopt het veel fijner dan de maanden voor mijn verlof en komt mijn sociale zelf weer naar boven. De gemeende socialiteit dan, niet de geveinsde.
Ik voel me beroerd als ik bemerk, voorvoel, dat op het werk, mijn toko langzaamaan begint af te brokkelen. Werkzaamheden vallen zomaar plotseling weg, geen andere komen in de plaats. Dat geeft weer aanleiding tot boos zijn een aantal keren, maar wel ingehouden en niet afschrikwekkend. In de loop van de week alsnog naar Rijswijk, wordt afgesproken, met schoonouders en Amaya, als ze uit haar nachtdienst komt, de vrijkaartjes worden zodoende benut, want als bezoeker ipv standhouder. Een mooie middag, want eindelijk kom ik er achter wat er aan schort. En dat is een leegte die ik ben vergeten op te vullen. Amaya heeft haar energie, voor mijn gevoel, teruggetrokken, omdat ze zuiver dient te blijven en daarin zich niet inlaat met mijn negatieve, donkere, zware energie. Dat terugtrekken voelt voor mij aan als een leegte, omdat ik er niet bij heb stil gestaan om de leegte op te vullen met positiviteit, liefde voor de wereld en mezelf. Ik heb een tekort aan liefde, omdat ik vergeten ben die aan mezelf te geven. Daar kwam ik achter toen de vrouw van het wierook kraam, mij een knuffel gaf, omdat ze voelde dat ze dat moest doen.
Op het werk viel het ondertussen zwaar, want van allerlei calamiteiten die niet helemaal onvoorzien waren, en die ook veel rompslomp en werk mee brachten. De tweede week op het werk gaat het nog altijd hetzelfde wat betreft het sociaal zijn en voelt het steeds fijner. Ik ben ook uit eiger beweging gaan meehelpen bij de rest vanwege grote drukte. Door de leiding en aanverwanten, word ik nog altijd niet gezien voor wat ik werkelijk waard ben. Door mijn collega's juist weer wel. Donderdag op het werk weer trammelant, voortvloeiende uit een bespreking en communicatiestrubbelingen. Geen fijne energie, boosheid, frustratie, verdriet enzovoort. Geen fijne energie om in te werken, en ik heb gisteren dan ook maar amper wat gedaan.
De week was drukker dan gewoonlijk en ook met minder slaap. Ik ben later dan ik gewend ben gaan slapen, vanwege een onrustige Amaya, die hele nachten opblijft.
We hebben het wandelen weer op gepakt, nu ik merkte dat ik al naar de 85 was geschoten op de weegschaal. Nu heb ik me een doel gesteld: de 5 kilo teveel er in 5 weken afhalen. Dat doe ik met bewegen, en gezonder en minder eten. In de loop van de week ben ik in ieder geval 1,2 kilo kwijt geraakt. Benieuwd wat de volgende meting gaat zeggen. Meer bewegen dus: afgelopen zondag een korte maar heel aangename wandeling gemaakt, met de kop in de zon eens overdenken wat er nou toch met mij aan de hand is.
Het was een loslaat week, die eindigde met de waarheid over hoe ik er voor sta.
Kin 79-91 Blauwe Storm t/m Blauwe Aap
Amaya hoorde ik nog thuiskomen om half drie in de nacht, maar weer terug in slaap gevallen en pas toen ze mij kwam halen voor de lezing haar weer gezien om over haar workshop te praten, onderwijl we naar Deurne reden voor mijn lezing over de Tzolkin en wat deze kan betekenen voor jou. Het werd een veel betere lezing dan de eerste, van een aantal jaren terug. De mensen waren enthousiast, met 5 bezoekers was het een bescheiden maar mooie opkomst, die het mogelijk maakte om het intiem te houden.
Op het werk gaat het weer wat vlotter en gemakkelijker. Ik heb mijn streberigheid losgelaten en merk nu ook dat dat iets is wat in mij zit, maar wat ik de laatste maanden zoveel waarde heb gegeven dat de gezelligheid er bij inschoot. De gezelligheid krijgt nu weer meer ruimte en dat merk ik gelijk in de omgang met de collega's. Deze zijn net zo luidruchtig en van alles, als voorheen, alleen verkies ik om me er niet aan te ergeren.
Al met al een dertiendaagse van verandering van Brompot naar gezelligheidsmens.
Wavespell 8 Gele Mens: kin 92 - 104 (17 oktober - 29 oktober 2014)
Met al dat gedoe op het werk, begint de 18maanden regeling weer te lonken. Anderhalf jaar doorbetaald krijgen. Dan zou je dat kunnen beschouwen als een sabbatical. Amaya vind wel dat ik een gedegen plan moet hebben. Zij ziet het niet zitten, dat ik 18 maanden ga zitten lezen. Ikzelf ook niet. Struikelblok in het maken van keuzes, laat staan de juiste keuzes, is mijn hinken op twee gedachten. De veiligheid van een vaste baan met een onveilig gevoel voor wat betreft de werksfeer aan de ene kant. De veiligheid van 18 maanden centjes om te kunnen doen wat ik wil , met de onveiligheid van wat daarna. Op het ogenblik zoek ik naar een middenweg oftewel een combinatie van het beste van allebei, wat eigenlijk niet anders dan een ontevreden gevoel oplevert.
Op een of andere manier is zaterdagochtend een ochtend dat ik gruwelijk snel uit balans ben, of al uit balans opsta. In ieder geval zo gauw ik de deur uit ben voor boodschappen of de kapper, voel ik dat ik uit balans kan schieten. Denkelijk komt dat omdat ik tegen de klok loop. Ik heb het gevoel dat ik moet opschieten, of het nu komt omdat ik tegen de grens van laat aanloop richting kapper en onderweg moet omlopen vanwege werkzaamheden, of omdat ik het mezelf kunstmatig opleg. Het is vaker wel dan niet. Met die gedachten maakte ik het al bewaarheid voordat ik de deur uitstapte en was het een kwestie van tijd.
De biografie van Dylan Thomas leest bijna dwangmatig, zo word ik naar in meegezogen. Het grappige is dat hoe meer omlijnd de ideeën hoe slechter ik mij ga voelen. Dat is eigenlijk een graadmeter dat ik goed bezig ben. Kortom ik schiet weer uit balans, ga vroeg naar bed en lees verder in Dylan Thomas biografie.
De andere dag 12Nacht word ik monter wakker met een overschot aan energie, naar schiet ik ook weer in een stroom van negatieve gedachten.
Reactie plaatsen
Reacties