21 juni 2017 (elektrische maan)
Na een nacht van besef en verwerking, opgemerkt dat ik een situatie aan ga pakken. Vanuit een onthechte kijk in plaats van in de situatie. Amaya bracht haar eigen kijk ook in: goed gepraat. Met de warmte weinig gedaan dan medium-online zijn en een dikke duim gekregen van een klant en een klant die voor de 4e keer terugbelt.
22 juni 2017 (zelfbestaande hond)
Op maandag, dat moet ik even opzoeken. Op maandag namen we allebei de gelegenheid om in ons eigen energie te komen.
Een hele dag zonder Aaron. Dat was wel even apart in het begin. Maar het gaf wel de uitgelezen mogelijkheid om helemaal in mijn eigen energie bij te komen, de balans op te maken en de energie aan te trekken, die ik nodig heb om deze 13daagse te gebruiken naar vol vermogen. Het kwam neer op wat schrijven, online zijn en veel rusten vanwege de warmte.
De dag nadien was het onze trouwdag. Deze hebben we gevierd in Wijnegem. Een middagje winkelen in het shopping center. Onderweg bijzonder fijn en gezellig en interessant gekletst over diepgaande onderwerpen. Tegen dat we aankwamen, had ik een kopgevoel, maar dat heb ik zo goed mogelijk genegeerd. Zo goed dat het smiddags wegging en ik een drukke dag helemaal vol maakte tot na middernacht.
Ik heb geen goed gevoel bij het idee dat de Torenakker een groot deel van de tijd op ons lip zitten en de boel in de gaten zitten houden. Ik vind dat een ongezonde situatie wanneer je allemaal volwassen bent, maar nog wel als kind wordt gezien en behandeld. Dat is op een bepaalde manier wel normaal, dat je gezien wordt als kind, je blijft nu eenmaal kind van de ouders, hoe oud je ook bent. Maar een kind is op een gegeven moment ook volwassen. En hoort in mijn optiek dan niet meer behandeld te worden als een 15 jarige.
Ik pas er wel voor om in zo een situatie terecht te komen. Dat heb ik al eens eerder meegemaakt bij mijn eigen thuis en dat is me niet goed bevallen.
sNachts heb ik eens alles op een rijtje gezet om al op voorhand een mogelijk gesprek te voeren en dat te doen op een manier zoals ik wens te reageren. Dus zonder in de emotionele valkuil te trappen. Mijn intellectueel vermogen om adequaat een gesprek te voeren, wordt ingedamd door mijn emotionaliteit. Daar wil ik vanaf. Dat overschaduwt mijn potentie en dat vind ik jammer.
Amaya kwam er de andere dag ook nog op terug. Samen zijn we tot de conclusie gekomen, dat wij de situatie kunnen oplossen, omdat wij het zien en omdat wij het willen.
Ik verwacht dat het goed komt, Dat betekent dat ik flink aan de slag mag om het knaagje te minimaliseren, opdat ik niet meer gechargeerd hoef te reageren. Zo kan ik ook beter het overzicht houden en op het moment zelf de door mijzelf gewenste passende reactie geven.
Leitmotiv is om me niet uit de tent te laten lokken en om mijn grenzen van hoe ik wens benaderd te worden in de gaten te houden. En daar adequaat mee om te gaan.
25 juni 2017 (resonante hemelwandelaar)
IK heb mij aangemeld. Officieel. Dat wil zeggen: Ik heb het aanbod van Tijdreizen ‘op welke dag wil je instappen?’ aangenomen en zal mij gaan ontwikkelen in die richting.
28 juni 2017 (planetaire Krijger)
Aaron jarig en Fluus is overgegaan. Ik ben er meer van aangedaan dan vorig jaar bij Trees. Naar de dierenarts geweest om haar te laten inslapen. In de snuffeldoos van Aaron. Ben er nog veel mee bezig geweest. Een proces afgerond, een nieuw proces begonnen.
29 juni 2017 (spectrale aarde)
Een typische Rode Aarde dag. Naar Massluis voor sessie bij Polien. De treinreis verliep ogenschijnlijk met pech, maar in Schiedam werd het gecompenseerd met een gelukje. Teken dat ik slaagde voor de ‘test’. Terugreis idem, met eender resultaat. Savonds gelijk gaan slapen. Heb zo vast geslapen dat ik mijn orientatie kwijt was. Ook weer een goed teken.
Voor het eerst sinds lang word ik snachts wakker van malende gedachten. Voor het eerst sinds lang komt de onrechtvaardigheid, het gevoel van onmacht weer naar boven. In 2014 en 2015 en in mindere mate al eerder, ben ik naar mijn mening onrechtvaardig behandeld. Daar lag ik toen geregeld wakker van, tot boos worden toe. Dat was niet fijn. En nu ook niet.
Bovendien onverstandig, want ik maakte me druk over iets wat in het hier en nu niet speelde, maar in het verleden.
Dat verleden ligt nu nog verder achter me, maar nog altijd kan ik me als de gelegenheid voordoet me geweldig opnaaien over de gebeurtenissen. Eigenlijk is het mijn pijnlichaam wat zich roert.
Ik heb toegestaan me te laten behandelen op een manier die ik, naar mijn normen en waarden, ongepast vind. Er assertief iets van zeggen, werd weggewimpeld. Er boos over worden hielp ook niet. Er permanent geïrriteerd over zijn, hielp nog minder.
Niet sjiek. Waar ik geregeld mezelf check, of wat ik zeg hoe ik me gedraag, past bij wie ik wil zijn, zie ik dat de ander niet doen, of heb ik het ze niet zien doen. Dat was een volgend item om pissig over te worden.
Het klopte allemaal van geen kanten. Mijn boosheid werd steeds heviger. Dat was niet goed, maar was wel te verklaren. Het was echter niet alleen mijn schuld. De tegenpartij had ook eens naar zichzelf kunnen kijken en zich afvragen waarom ik boos was en bleef. Niet gedaan. Onbegrijpelijk voor mij.
Ik kreeg alle schuld in de schoenen geschoven. Boosheid mocht als emotie niet bestaan.
Wat een Bullshit! Opgekropte boosheid leidt tot migraine, tot epileptische insulten en wat al niet. Maar dat nemen we voor het gemak niet mee in the equation.
30 juni 2017 (kristallen spiegel)
Ben toch nog wel onder de indruk van het heengaan van Fluus. Ze heeft ook veel betekend voor mij. Bles, Sies en Reinaert geven troost. Een assertieve brief heeft een orienterend vrijblijvend gesprek opgeleverd.
30 juni 2017
Na weer eens een nacht met boos wakker worden en het van me afgeschreven te hebben, komt het die dag ter sprake bij Polien tijdens de sessie.
Ik heb het kunnen wegzetten. Het was een leerzame sessie waar ik tijdvoor nodig heb om hem te laten indalen.
Ik mag inderdaad het masker, het harnas afdoen. Ik mag gerust stoppen met krampachtig aan principes vasthouden. Als ik loslaat en toesta dat ik mag ontvangen en me besef en me bewust ben, dat liefde kan ontvangen, dan valt het krampachtige weg en kan ineens heel flexibel gemanoeuvreerd worden tussen hoofd- en bijzaken. Tussen wanneer wel of niet de principes, normen en waarden, streng hanteren en naleven.
Heel moe geworden van de dag en al vlak na het eten gaan slapen om gedesoriënteerd wakker te worden. Een goed teken. Ook ‘daar’ ben ik flink in de war en in de leer. Ik heb de indruk dat ‘hier’ en ‘daar’ door elkaar heen lopen. Mithra, Vader Aarde, tijdreizen, vloekbescherming zetten. Het gaat voelbaar hand in hand. Dat is mooi.
Fluusje is op de 28e overgegaan. Haar ontsteking was opengebarsten. Haar bult was ineens weg. Pus overal in de kooi, was niet hygiënisch, niet wenselijk voor ook de andere 3 en een open wond was ook niet ideaal.
Ik heb haar zelf nog gewassen en haar haartjes rond de wond nog wat weggeknipt, maar er bleef pus uilopen. Om op het laatst nog te moeten lijden, dat hoefde Fluus niet van ons. De beslissing om haar te laten inslapen was unaniem en gauw gemaakt.
In de snuffelbox van Aaron zijn verjaardag, hebben we haar naar de dierenarts gebracht.
Daar bleek, dat haar kiezen waren gaan ontsteken. Een ouderdomskwaaltje. We konden daar niks aan doen. Het was voor Fluus tijd om te gaan. Het spuitje van de dierenarts katapulteerde haar ineens naar de andere kant.
We hebben er een flinke traan om gelaten. Ik ben er 2 dagen nadien nog geregeld mee bezig. Sies, Bles en Reinaert geven veel troost.
Fluus heeft het mooi gedaan. Heengegaan op planetaire Krijger om mij te stimuleren om er voor te gaan. Om het volgende level in te stappen. Haar abces zat links bij haar oor. Mijn oor links doet af en toe raar. Zij laat me weten dat het tijd wordt om de kosmisch bewustzijn boodschappen te gaan ontvangen.
Het wordt tijd dat ik de ontvanger aanzet en me aanbiedt om de boodschappen te ontvangen, om de tijdreizen te gaan maken.
3 dagen voor Fluus ging heb ik dat inderdaad gedaan: aangeven dat ik mij aanbied om aan het tijdreizen deel te gaan nemen. Dat heeft een proces wat eerst nog dient afgelegd te worden. En daar ben ik dus ingestapt. De sessie bij Leonieke was daar een onderdeel van.
Loslaten, onthechten, bewust met tijd bezig zijn, met de kalender en alles daaromheen. Boek afronden, goed leren luisteren naar en afstemmen op de ‘zender’ van de boodschappen van de kosmische Maya.
En dan ondertussen ook een nieuwe baan vinden.
Ik merk dat de stabiliteit begint terug te keren na de omkering van de vloek. Ik merk dat ik steviger sta, meer inhoud heb in de zin van voller, meer aanwezig in mijn lijf. Bewuster ook van wat ik doe. Als ik merk dat ik ‘te hard’ ga, of gemakkelijk buiten mezelf treedt, dan kan ik dat corrigeren. Dat merk ik vooral de laatste dagen.
Ik kan emoties toelaten zonder ‘uit de bocht’ te vliegen. Ik kan zelfs bijsturen als het dreigt te gebeuren. Hoe fraai is dat? Ik ben er blij mee.
Ik ben ook blij dat ik weer zo kan genieten van muziek. Het project 0-afgespeeld maakt dat ik veel muziek herontdek. Daar krijg ik energie van, dat maakt mij vrolijk.
Reactie plaatsen
Reacties