20 april 2016
Tijdens de 13daagse van de witte spiegel kunnen situaties en personen gespiegeld worden. Tot nu toe ben ik al een aantal bewustwordingsprocessen tegengekomen. Ik ben een paar keer geconfronteerd met mijn spiegelbeeld.
In willekeurige volgorde maar even: De hond is dwars en tegendraads de laatste dagen en ik kan zelf mijn draai niet vinden. De hond weerspiegelt de energetische toestand van zijn baasje.
Op de derde dag van de 13daagse kreeg ik gemakkelijk contact met de man met de grijze lassie, Hij begon zelf een praatje. Dat voelde voor mij als een cadeautje.
De nacht ervoor of erna, droomde ik dat ik op het toilet zat in het noodgebouw van mijn middelbare school. Een zijde van de ruimte was helemaal van glas. Ik zat daar dus nogal in de kijker, vol in het zicht van een hoog flatgebouw. Met het idee van iedereen kan mij zien, ik word in de gaten gehouden, zat ik op de wc en ik kon niet makkelijk mijn ding doen. De betekenis zou zijn, dat ik het gevoel heb dat ik in de gaten gehouden word. Dat klopt ook. Wat ermee in verband staat is dat mijn IK dit al jaren geleden heeft ondervonden en daar zijn gedrag op heeft aangepast. Daar komt de angst vandaan om mezelf te laten zien zoals ik echt ben. (als kind al).
Vannacht een andere droom. Ik begaf mij tussen de mensen in een conferentieruimte. De mensen hadden een reunie. Het waren mensen van een filosofische opleiding. Er werden mij filosofische vragen voorgelegd. Ik had mijn woordje klaar op die vragen, maar had steeds het gevoel, dat ik er niet thuishoorde. Daarna ging ik op weg met een heleboel koffers, te voet, richting vliegveld. Ik bevond mij al in de buurt, moest een lift nemen die vele verdiepingen omhoog moest.
Reunie staat voor integreren van alle stukjes van mijn persoonlijkheid tot 1 geheel. De vele zware koffers die ik meezeulde, wil zeggen dat ik nog veel meedraag uit het verleden, die zwaar op mij drukken / van invloed op mij zijn. De lift omhoog wil zeggen dat het de goede kant op gaat.
Ik had het idee dat ik naar ergens ver weg. Hollywood, ging wat wil zeggen dat ik onzeker ben over mijn talenten, die ik nodig heb voor het realiseren van mijn doel.
Ik vind dat nogal kloppen.
Vanochtend een bewustwording over op de verkeerde manier stilmuleren, wat ik nu deed en mijn ouders vroeger mij. Amaya gaf een reactie terug, die ikzelf toen gtraag had gegeven. Ik was me niet eens bewust dat het zo overkwam. Mijn intentie was goed. De uitwerking op de anders was zodanig, dat het beschadigend was. Zo word ik mij bewust, dat ik een kind van mijn vader en moeder, van mijn opvoeding ben. Wat ik verfoei, doe ik zelf net zo hard. Confronterend en bewustmakend.
25 april 2016
Bewustmaking tijdens het lezen van de roman ‘Kleinzeit’ van Russell Hoban. Op een gegeven moment stuitte ik op een passage op bladzijde 57 van het boek: “You!” he said (…) You’re no better than a little sucking baby. You bloody want answers to everything, everything explained, meanings and what not (…)”
Dat fragment triggerde mij omdat het mij kenmerkt. Ik wil alles weten, uitgelegd hebben (controle hebben) en dat laten doen door iemand anders zodat, als iets niet blijkt te kloppen, ik die ander de schuld kan geven. Het zou juist beter zijn zelf op zoek te gaan naar (de) antwoorden, en zelf de verantwoording op mij neem voor de antwoorden op mijn vragen.
Ik heb geleerd dat eigen initiatief niet loont, want wat ik wil doen, wordt mij toch uit handen genomen. Ik heb de kans niet gehad om eigen initiatief te tonen en dat initiatief beloond zien worden. Ik heb nooit de bewustwording gehad om zelf initiatief te nemen en te houden, tegen alle kritiek in, die ik dan zou gaan krijgen. Ik ben op mijn rug gaan liggen, met een houding van ‘het zal wel’. Dat is alles wat de buitenwereld van mij heeft gezien.
En nu heb ik moeite met durven, omdat ik het idee heb ‘het zal toch wel niet goed zijn. Straks krig ik weer commentaar, let maar op’. Daar zit de blokkade die tegenhoudt dat ik van dromen naar durven naar doen en doorpakken ga, met het vertrouwen dat het goed is. Toestemming/instemming vragen dat was de bedoeling, zodat ik wist dat het goed was. Dat hoeft eigenlijk helemaal niet. In mijn zoekttocht naar ‘geen kritiek’ is dit een belangrijk onderdeel. In plaats van mijn kracht van me af laten pakken, hoor ik het in eigen hand te houden.
27 april 2016
Mijn gewicht daar gaat het wel goed mee. Bijna 4 kilo kwijtgeraakt in 2 maanden tijd. Emoties lunnen gerust leiden tot het grijpen naar Soul Food (kaas, met name cheddar, zure beertjes, M&M’s, vroeger ook pizza)
2 mei 2016
Ik zit hier te luisteren naar ‘That Voice again’ van Peter Gabriel. Ik vond dat vroeger, als 13 jarige het enige liedje van het album ‘So’ waar ik niks mee kon. Ik vond het niet mooi. Nu, 30 jaar verder, vallen mij ineens een paar regels van de lyrics op. Ik vind het liedje de laatste jaren steeds beter worden. Ik begrijp inmiddels waarom. De tekst beschrijft wat ik als kind heb meegemaakt: Opgevoed zijn door een overbeschermende, dominerende ouder. Ik kon als 13 jarige die boodschap nog niet bevaten.
7 mei 2016
Gisteren in de CHC een stukje gelezen over het leven als een kunstwerk. In het kort komt het er op neer, dat je iedere handeling die je uitvoert, iedere bezigheid, afwassen, een boek lezen, de planten water gegeven, alles, bewust doet. Dat heb ik nog nooit gedaan eigenlijk, in het moment bewust met al mijn aandacht bezig zijn met wat ik aan het doen ben. Vandaag ben ik er mee begonnen. Boodschappen doen, de hond uitlaten, met mevrouw Ans haar moeder praten. Dat lukte niet 100% van de tijd. Maar dat is niet erg. Zo was de overgang van een spelletje doen naar iets op internet opzoeken, gauw gauw tussendoor, ongemerkt onbewust gedaan. Mijn balans, die juist door het bewust bezig zijn steviger aanvoelde, spoelde ineens onder me vandaan en trok me in onbalans. Heviger dan gewoonlijk. Maar dat komt omdat ik nu zo intens met dat bewust bezig zijn bezig ben. Ik accepteerde het en heb de drad weer opgepakt en ben verdergegaan met bewust bezig zijn. Om zo mijn leven bewust vorm te geven als het kunstwerk (dat het is Niet op de automatische piloot de handelingen afraffelen op weg naar de volgende bezigheid. Dit bewust mindful bezig zijn, voelt goed, met name voor mijn IK. Ik ben eigenlijk, mindful voortdurend in contact in het moment, zodat ook de huishoudelijke taken met plezier worden gedaan.
Na de onbalans heb ik bewust mijn tijd genomen om mezelf te behandelen, met de intentie om weer in kalmer vaarwater terecht te komen. Het effect was duidelijk te merken. Ik voelde bewust wat er gebeurde en paste mijn handelingen aan waar dat nodig was.
17 mei 2016
Aan de gang met belemmerende overtuigingen. Gisteren tijdens het wandelen kwamen er 2 op in mijn gedachten. Deze ochtend nog een paar meer.
Een activiteit moet aan voorwaarden voldoen, voordat ik mag overgaan naar een andere. Ik zeg wel activiteiten maar eigenlijk slaat het ook op mezelf. Voorbeeld: Ik mag pas stoppen met een liedje luisteren als het helemaal afgelopen is en moet op stop gedrukt hebben voordat het andere liedje te horen is. Lukt dat niet, dan voldoe ik niet aan de voorwaarden en voel ik mij slecht, niet competent, gefaald (Kan ik zelfs dit niet perfect? Op tijd op de stopknop drukken?) Lukt het mij wel, dan denk ik bij mezelf: waarom doe ik dit eigenlijk?
‘Het’ moet perfect zijn (= zonder fouten). Anders moet het opnieuw tot het foutloos is.
Amaya is een eindje gaan fietsen en blijft langer weg dan verwacht. De eerste gedachte die in mij opkomt is, dat ze naar haar ouders is gegaan om over mijn fouten te klagen en te overleggen hoe die aangepakt kunnen worden.
11 juni 2016
Ik heb het gevoel dat ik onbewust en stiekem (als is dat wel een heel groot woord) probeer het zo goed mogelijk te doen. Ik ben mezelf al aan het verbeteren, zonder mezelf de kans te geven goed uit te zoeken en navoelen hoe de situatie vroeger was, voor dat ik het me bewust werd. Ik probeer er nu al voor te zorgen er niet al te beroerd uit te komen. Ik kan veel beter eerlijk zijn en zeggen hoe het voor mij is geweest, dan dat ik weer iemand in bescherming ga nemen.
Ik ben nu bezig om transactionele analyse te verkennen in relatie tot mijn IK. Ik ben precies bewuster positieve ‘strokes’ gaan geven. Ik merk nu pas hoe vaak ik “ niet? toch? vind jij ook niet?” of iets van gelijke strekking zeg.
Ik kan zelf maar moeilijk positieve strokes aannemen. Ik reageer verrast, vol ongeloof en vaak achterdochtig. Ik ben een kei in het geven van negatieve strokes. Vaak op de stroom van mijn eigen negatieve energie.Ik accepteerde negatieve strokes grif vanuit de gedachte: dan zal ik het wel verdiend hebben. Ik kan me goed voorstellen, dat ik vanuit minderwaardig voelen op een bepaald niveau ook om negatieve strokes vroeg, omdat dat veilig en vertrouwd voelde. Ik was het gewend om ze te krijgen. Ik ga het geven van negatieve strokes zeker niet uit de weg. Geregeld, maar vaak onterecht, geef ik negatieve strokes vanuit de overtuiging: als ik (ze heb gehad), dan gij (willekeurig wie) ook.
30 juni 2016
Iets eerlijk en oprecht vertellen, zoals het is (geweest) geeft me al op voorhand een schuldgevoel. Ik ben al bang dat iemand er weet van krijgt, want eigenlijk mag ik het niet vertellen. Ik voel het in mijn buik en keel. Alsof ze dicht- of afgeknepen worden. Ik voel het ook in mijn stuit en mijn bovenbenen (een neiging tot wegrennen. Twijfel en angst over mogen, durven, en ook weten dat ik iets ‘stouts’ doe, iets wat niet mag, tegen de regels in.
Iemand mij ooit eens gezegd: Nooit een afwijkende mening uiten. Familie hoort een front te zijn, daar mag geen speld tussen te krijgen zijn. Zo hoort het.
Er heeft zich een groeiproces voltrokken. Een beweging is ingezet, van verstand naar gevoel. Het is nu belangrijk om mijn IK gerust te stellen. Het is goed wat er gebeurt.
Reactie plaatsen
Reacties