De beginjaren 90 zijn de jaren van de opkomst van grunge en techno. Van dat laatste draag ik weinig mee en laat ik links liggen, van de eerste neem ik, Soundgarden, Stone Temple Pilots en Pearl Jam mee, en laat ik Nirvana vrijwel links liggen. Voor de heb koop ik In Utero maar ik vind Nevermind beter, en die heb ik gekopieerd op een bandje.
Ik ben in de dagen mijn horizonten aan het verbreden in de richting van de symphonische rock uit de jaren 70 en dan met name Peter Gabriel en Genesis.
Met 'So' heb ik in 1986 niet alleen een geweldig album gekocht, maar ook de basis gelegd voor mijn eerste liefde. Allebei fan van Peter Gabriel, en zij trekt ook het magazine van zijn fanclub 'gabbleratchet'. Het contact is gauw gelegd en zo kom ik ook aan de weet dat Peter Gabriel ook zanger is geweest van Genesis. Mijn eerste kennismaking met de vroege Genesis is 'Selling England by the Pound'. Er gaat een wereld open. Het duurt dan ook niet lang of ik heb het hele oeuvre van Genesis op cassettebandjes. Dat van Peter Gabriel koop ik wel op cd. Dat is ook minder uitgebreid dan dat van Genesis.
We maken samen mee dat de video van zijn nieuwe single 'Digging in the Dirt' op MTV wordt vertoond. We zijn er allebei weg van. Rond die tijd komt ook de, naar later blijkt, laatste fatsoenlijke studio-cd van Genesis uit.
Mijn eerste concertbezoek ooit is Genesis in de Kuip tijdens de We can't dance tour. Later bezoeken we ook 2 concerten van Peter Gabriel. In Ahoy tijdens de Us-tour. En in de Statenhallen in Den Haag op het WOMAD-festival.
Ik geraak daarna ook helemaal into World Music, vanwege de cd's 'Passion', 'Passion: Sources' en 'Plus from Us'. Geoffrey Oryema, Remmy Ongala, Sheila Chandra, Hassan Hakmoun, Ashkabad. Ik vind het allemaal mooi.
In die tijd leer ik ook The Doors kennen. Alle Doors-cds maken onderdeel uit van mijn verzameling. En de boeken van Jim Morrison, staan in de boekenkast.
Midden jaren 1990 ben ik vol in mijn Pinkpop periode, dus midden in mijn alto-periode. Uit die tijd zijn Afghan Whigs en Morphine het langst blijven hangen.
Rond die tijd ontdek ik dat er zo iets bestaat als Studio Brussel. Ik smul van de Afrekening op de zondagochtend, en lach me suf om Studio Kafka van Kamagurka.dEUS en Gorki zijn de eerste exponenten die ik leerde kennen uit de belgische muziekscene. Later komen er nog een hoop bij.
De tweede helft van de jaren 90 leer ik jazz kennen en ook waarderen. Ik krijg mijn eerste baan en woon nog thuis, dus heb ik ineens geld te over. Dit besteed ik dan ook welkom aan cds. Nieuwe maar ook veel oude. Zo vul ik tussen 1998 en 2000 mijn collectie aan met een hoop jaren 80 materiaal. Sting, Joe Jackson,Matt Bianco,The Stranglers,Lloyd Cole and the Commotions, The Smiths, The Cure vonden allemaal hun weg naar mijn cdkast.
Ik leer jazz kennen via vrienden. Onderweg naar Antwerpen op vrijdag- of zaterdagavond, wordt er veelal fusion of jazz-rock gedraaid en
Maceo Parker.
Ik ga mee naar North Sea Jazz in 1997 en daar koop ik mijn eerste jazz-cd's.
Charles Mingus en Miles Davis, maar ook Roy Hargrove, Herbie Hancock en Cassandra Wilson en vele anderen.
Tussen 2000 en nu leer ik vele goede muziek kennen. de FNAC Antwerpen is een hoop rijker geworden van mij. Coldplayen Joe Henry, doen me het meest.
Wat ik in 2005 en 2006 heb leren kennen, kun je zien in mijn 'charts' op Last.fm (Username: Mingus73), die een beperkt maar redelijk volledig beeld geven van de muziek waar ik van hou.
Ik ben benieuwd wat ik in 2007 allemaal nog 'ontdek'
Reactie plaatsen
Reacties